بررسی سبک های تدریس معلمان و تاثیر آن بر یادگیری دانش آموزان

پژوهش حاضر به بررسی جامع سبک های تدریس معلمان و تاثیرات متقابل آن بر فرایند یادگیری دانش آموزان می پردازد. هدف اصلی، شناخت الگوهای رایج آموزشی و چگونگی تاثیرگذاری هر سبک بر جنبه های مختلف یادگیری شامل عمیق سازی مفاهیم، بهبود عملکرد تحصیلی، افزایش انگیزه، و توسعه مهارت های تفکر انتقادی است. با توجه به اهمیت نقش معلم در کیفیت آموزش و تربیت نسل آینده، این تحقیق به دنبال شناسایی سبک های تدریسی کارآمدتر است که منجر به یادگیری پایدار و موثرتری در دانش آموزان می شود. روش تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و با بررسی ادبیات نظری و پژوهش های پیشین در این حوزه، به تحلیل ابعاد گوناگون سبک های تدریس از جمله سبک های سنتی، تعاملی، اکتشافی، و مشارکتی پرداخته شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که سبک های تدریسی فعال و دانش آموزمحور، تاثیر بسزایی در افزایش مشارکت، خلاقیت، و عمیق سازی یادگیری دانش آموزان دارند، در حالی که سبک های سنتی و معلم محور ممکن است منجر به یادگیری سطحی و کاهش انگیزه شوند. در نهایت، پیشنهاداتی برای معلمان، برنامه ریزان آموزشی، و سیاست گذاران در جهت ارتقاء کیفیت آموزش و پرورش ارائه می گردد تا با درک بهتر سبک های تدریس و پیامدهای آن، گام های موثری در راستای بهبود فرایند یاددهی-یادگیری برداشته شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، سبک های تدریس معلمان ، دانش آموزان