اثر تمرینات تناوبی با شدت بالا ( HIIT )بر عملکرد هوازی و بیهوازی ورزشکاران حرفهای

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر تمرینات تناوبی با شدت بالا ( HIIT )بر عملکرد هوازی و بیهوازی ورزشکاران حرفهای انجام شد. در این مطالعه، ۳۰ ورزشکار حرفهای به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت ۶ هفته و هر هفته ۳ جلسه تحت برنامه تمرینی HIIT قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل به تمرینات معمول خود ادامه دادند. عملکرد هوازی ( VO۲max و زمان واماندگی) و عملکرد بیهوازی (قدرت و استقامت بیهوازی و قدرت انفجاری) قبل و پس از دوره تمرینی ارزیابی شد. نتایج نشان داد که گروه آزمایش بهبود معناداری در VO۲max (از ۴۵.۲ به ۴۹.۸ میلیلیتر/کیلوگرم /دقیقه)، قدرت بیهوازی (از ۴۵۰ به ۵۲۰ وات) و قدرت انفجاری (از ۵۵ به ۶۲ سانتیمتر) داشتند ( p < ۰.۰۵ .)در حالی که گروه کنترل تغییر معناداری را تجربه نکردند. تفاوت بین دو گروه در پسآزمون نیز در تمامی متغیرها معنادار بود (p < ۰.۰۵.) این یافته ها نشان میدهد که تمرینات تناوبی با شدت بالا ( HIIT )میتواند به طور همزمان بر عملکرد هوازی و بیهوازی ورزشکاران حرفهای تاثیر مثبت بگذارد. بهبود عملکرد هوازی ناشی از افزایش VO۲max و بهبود عملکرد قلبی-عروقی، و بهبود عملکرد بیهوازی ناشی از افزایش قدرت و استقامت بیهوازی است. با این حال، تفاوتهای فردی در پاسخ به HIIT نیز میتواند بر نتایج تمرینات تاثیر بگذارد. این پژوهش تایید میکند که HIIT میتواند به عنوان یک روش تمرینی موثر و کارآمد برای بهبود عملکرد ورزشکاران حرفهای در هر دو سیستم انرژی هوازی و بیهوازی مورد استفاده قرار گیرد. با این حال، طراحی برنامه های تمرینی شخصیسازیشده با توجه به تفاوتهای فردی میتواند به بهینه سازی نتایج کمک کند.