نقش تمرین مقاومتی و تحریک الکتریکی عضالنی بر نقطه شکست ضربان قلب و نیمرخ لیپوپروتئینی: یک مطالعه مروری سیستماتیک

هدف: این مطالعه مروری سیستماتیک به بررسی تاثیر تمرین مقاومتی و تحریک الکتریکی عضالنی ( EMS ) بر نقطه شکست ضربان قلب و نیمرخ لیپوپروتئی نی پرداخته است. با توجه به شیوع بالای چاقی و بیماری های قلبی-عروقی در این گروه سنی، شناسایی روشهای موثر برای بهبود سلامت قلبی و متابولیکی ضروری است. روش تحقیق: جستجوی سیستماتیک در پایگاههای داده PubMed ، EMBASE ، Web of Science و Google scholar و کتابخانه کاکرین تا سپتامبر ۲۰۲۴ انجام شد. همچنین، پایگاههای داخلی مانند SID و IranDoc نیز برای یافتن مقالات فارسی مرتبط مورد بررسی قرار گرفتند. پس از حذف موارد تکراری، مقالات توسط دو محقق مستقل غربالگری شدند. کیفیت مطالعات با استفاده از مقیاس PEDro ارزیابی گردید. فرآیند انتخاب مقالات بر اساس دستورالعملهای PRISMA انجام شده است. انجام غربالگری توسط حداقل دو نفر به صورت مجزا و پیشبینی مکانیزمی برای حل اختلافات از جمله نکات مهم در این مرحله بود. یافته ها: این مطالعه سیستماتیک به منظور بررسی اثر تمرین مقاومتی و تحریک الکتریکی عضالنی بر نقطه شکست ضربان قلب و نیمرخ لیپوپروتئینی زنان میانسال انجام شد. در این راستا، ۱۶۹ مقاله جمعآوری و پس از حذف موارد تکراری، ۱۲۲ مقاله ارزیابی شدند. در نهایت،۲۲ مقاله بر اساس معیارهای از پیش تعیینشده انتخاب و در بررسی نظاممند گنجانده شدند. نتیجهگیری: تمرین مقاومتی و تحریک الکتریکی عضالنی ( EMS ) ابزارهای مفیدی برای بهبود سلامت قلبی عروقی و عملکرد هوازی هستند. تمرین مقاومتی VHRDP، ترکیب بدنی و پروفایل لیپیدی را بهبود می بخشد، در حالی که EMS جایگزین یا مکمل تمرینات سنتی برای افراد با محدودیتهای حرکتی است. برای بهینه سازی برنامه ها، شرایط فردی و اهداف تمرینی مهم است. تحقیقات آینده باید مکانیزمهای عمل و پروتکلهای تمرینی را دقیقتر بررسی کرده و اثرات این روشها را در گروه های جمعیتی مختلف ارزیابی کنند.

کلیدواژه ها:

تمرین مقاومتی ، تحریک الکتریکی عضالنی (EMS) ، نقطه شکست ضربان قلب (HRDP) ، نیمرخ لیپوپروتئینی