مروری بر تاثیر تمرین هوازی بر مقاومت انسولینی بیماران دیابتی نوع ۲

مقاومت به انسولین یکی از علل اصلی بیماری دیابت نوع ۲ می باشد که به موجب چاقی، استعداد ژنتیکی و کاهش حساسیت یا پاسخ گویی بافت، بخصوص بافتهای عضالانی و کبد نسبت به انسولین بروز می کند. مقاومت به انسولین موجب افزایش ترشح انسولین برای کنترل قندخون می شود که بعد از پیشرفت بیماری، تولید انسولین به تدریج کاهش و قندخون افزایش می یابد. مطالعات نشان داده اند که مقاومت به انسولین با افزایش پراکسیداسیون لیپیدی و تشکیل رادیکال های آزاد همراه است و نیز از طریق اثرات مضر هیپرانسولینمی باعث آسیب مستقیم شریان ها می شوند. این مقاومت یک مشخصه بالینی از بیماری دیابت نوع ۲ می باشد، از آن جا که افزایش وزن بدن و اندازه سلول چربی به میزان زیادی با مقاومت به انسولین و توسعه دیابت ارتباط دارد؛ کاهش وزن بدن و کاهش اندازه سلول های چربی از طریق مداخلات مختلف از جمله فعالیت ورزشی از نوع هوازی می تواند باعث بهبود مقاومت به انسولین شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر مداخله ورزش هوازی بر روی مقاومت به انسولین در بیماران دارای دیابت نوع ۲ می باشد.

کلیدواژه ها:

بیماری دیابت نوع ۲ ، مقاومت به انسولین ، تمرینات هوازی