نقش عاملهای شخصیتی و اضطراب اجتماعی در پیشبینی ترس از دست دادن (فومو) در پاندمی کووید-۱۹

امروزه استفاده بیش از حد از گوشیهای هوشمند به یک معضل بزرگ بهداشت عمومی تبدیل شده است. در این راستا، سندرمی به نام ترس از دست دادن (FOMO) به جود آمده است که با انواع مختلفی از مسائل مربوط به سلامت روان مرتبط است. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش عامل های شخصیتی و اضطراب اجتماعی در پیش بینی ترس از دست دادن (فومو) در پاندمی کووید-۱۹ انجام گرفت. روش: روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری، دانشجویان دانشگاه تبریز بوده و بر روی ۳۳۷ نفر که به روش نمونه گیری در دسترس از جامعه مذکور انتخاب شدند، انجام گرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه پنج عاملی نئو (فوروکاوا و همکاران، ۱۹۹۸)، پرسشنامه اضطراب اجتماعی کانور و همکاران (۲۰۰۰)، و پرسشنامه سندرم فومو (پرزیبلسکی و همکاران، ۲۰۱۳) گردآوری شدند و سپس با استفاده از تحلیل رگرسیون تجزیه وتحلیل شدند. یافتهها: یافته های پژوهش بیانگر برازش مطلوب مدل فرضی پژوهش بود. نتایج نشان داد که بین فومو و مولفههای روانرنجوری، برونگرایی، گشودگی به تجربه و سازگاری از ابعاد پنج عامل شخصیت رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. بین فومو و اضطراب اجتماعی (ترس، اجتناب و علائم فیزیولوژیکی) رابطه معنادار و مثبت وجود دارد. مولفههای پنج عامل شخصیت و اضطراب اجتماعی مجموعا ۵/۳۵ درصد واریانس فومو را تبیین میکنند. نتیجهگیری: بر پایه نتایج پژوهش حاضر میتوان بیان کرد که عاملهای شخصیتی و اضطراب اجتماعی، نقش پیش بینیکندگی خوبی در ترس از دست دادن (فومو) دارند.

کلیدواژه ها:

اضطراب اجتماعی ، ترس از دست دادن (فومو) ، عاملهای شخصیتی