مقایسه سازگاری زوجین و تحکیم خانواده در بین جوانان ازدواج کرده شهرهای شهرکرد و اصفهان

مقدمه: سازگاری زوجین وضعیتی است که در آن زن و شوهر در بیشتر مواقع احساس خوشبختی و رضایت از همدیگر دارند و نتیجه آن تحکیم خانواده است. تحکیم خانواده نیز در اصل تحکیم روابط بین اعضای خانواده است که موجب حفظ تعادل ساختاری در خانواده می گردد. هدف: هدف تحقیق مقایسه میزان سازگاری زوجین و تحکیم خانواده در بین جوانان ازدواج کرده شهرهای شهرکرد و اصفهان بود. روش: روش تحقیق توصیفی و از نوع مقایسه ای بود. جامعه آماری، کلیه جوانان شهرهای اصفهان و شهرکرد است که طی سال های (۱۳۹۸-۱۳۹۶) ازدواج کرده اند و برابر ۸۸۱۴۸ نفر است. حجم نمونه با فرمول کوکران تعیین و برابر ۳۸۷ نفر بود؛ روش نمونه گیری در مرحله اول سهمیه های متناسب با حجم و سپس نمونه گیری در دسترس بود. جمع آوری داده ها با پرسشنامه تحکیم خانواده عدالتی و ردزوان و پرسشنامه سازگاری زوجین گراهام بی اسپانیر انجام شد. داده ها نیز با تکنیک های کمی (آزمون تی مستقل) و با برنامه SPSS و AMOS تحلیل شد. نتایج: یافته ها نشان داد میزان سازگاری زوجین و میزان تحکیم خانواده در بین پاسخگویان ساکن شهر شهرکرد و پاسخگویان ساکن شهر اصفهان متفاوت است؛ چون سطح معنی داری آزمون تی مستقل کوچکتر از ۰.۰۵ می باشد. یافته ها نشان داد میزان سازگاری زوجین و تحکیم خانواده در بین پاسخگویان ساکن شهر شهرکرد نسبت به پاسخگویان ساکن شهر اصفهان بیشتر است. نتیجه گیری: در دو جامعه شهری که تفاوت های محسوسی از نظر فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی دارند، میزان سازگاری زوجین و استحکام خانواده ها نیز متفاوت است.

کلیدواژه ها:

تحکیم خانواده ، زندگی مشترک ، سازگاری زوجین