رابطه سبک های هویت و گرایش به خشونت در مراحل نوجوانی

مقدمه: گرایش به خشونت در دوران نوجوانی یکی از چالش های مهم جوامع امروزی است که می تواند پیامدهای جدی برای فرد و جامعه به همراه داشته باشد. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک های هویت و گرایش به خشونت در مراحل مختلف نوجوانی بود. روش: روش پژوهش حاضر مقطعی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول و دوم شهرستان سیاهکل بود که به روش نمونه گیری خوشه ای دومرحله ای، ۴۳۵ نفر از این دانش آموزان در سه گروه ۱۴۵ نفره (اوایل، اواسط و اواخر نوجوانی) انتخاب شدند. نتایج: نتایج نشان می دهد که در اوایل نوجوانی، سبک هویت هنجاری با کاهش گرایش به خشونت رابطه معکوس و معناداری دارد (۰۵/۰ > p)، درحالی که سبک هویت سردرگم-اجتنابی با افزایش گرایش به خشونت به طور مستقیم و معناداری مرتبط است (۰۱/۰ > p). در اواسط نوجوانی، سبک هویت اطلاعاتی نیز به طور معکوس و معناداری با کاهش گرایش به خشونت ارتباط دارد (۰۱/۰ > p)، درحالی که سبک هویت سردرگم-اجتنابی همچنان با افزایش گرایش به خشونت رابطه مستقیم و معناداری دارد (۰۱/۰ > p). در اواخر نوجوانی، هر دو سبک هویت هنجاری (۰۱/۰ > p) و اطلاعاتی (۰۵/۰ > p) با کاهش گرایش به خشونت به طور معکوس و معناداری مرتبط هستند، درحالی که سبک هویت سردرگم-اجتنابی همچنان به طور مستقیم و معناداری با افزایش گرایش به خشونت ارتباط دارد (۰۱/۰ > p). نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان می دهد که سبک های هویت هنجاری و اطلاعاتی می توانند نقش موثری در کاهش گرایش به خشونت در دوران نوجوانی داشته باشند، درحالی که سبک هویت سردرگم-اجتنابی با افزایش گرایش به خشونت مرتبط است. این نتایج اهمیت توجه به فرآیندهای شکل گیری هویت در نوجوانان را به عنوان راهکاری برای پیشگیری از بروز رفتارهای خشونت آمیز مورد تاکید قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

سبک های هویت ، گرایش به خشونت ، مراحل نوجوانی