بررسی رابطه تاب آوری و اعتیاد به اینترنت در دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری

مقدمه: پژوهش های اخیر نشان داده اند که تاب آوری می تواند به عنوان یک عامل موثر در مقابله با مشکلات روانشناختی و رفتاری در افراد باشد. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تاب آوری بر اعتیاد به اینترنت دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری می باشد. روش: این پژوهش با توجه به چگونگی به دست آوردن داده های مورد نیاز، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری تشکیل می دهند که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. برای سنجش متغیر های پژوهش از پرسشنامه های استاندارد اعتیاد به اینترنت یانگ کیمبرلی (۱۹۹۸)، وپرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون(۲۰۰۳) که با طیف ۵ گزینه ای لیکرت می باشد، استفاده و این پرسش نامه بین ۳۱۸ نفر از دانشجویان توزیع شد. روایی محتوایی و سازه پرسشنامه ها توسط تعدادی از صاحب نظران و متخصصین مورد قبول قرار گرفت. پایایی این پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ تعیین شده است که پایایی این دو متغیر، اعتیاد به اینترنت وتاب آوری، به ترتیب ۸۸/۰ و ۸۷/۰ است. برای تجزیه و تحلیل داده های پرسشنامه از آزمون های کولموگروف-اسمیرنوف، T تک نمونه ای و همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد بین تاب آوری و اعتیاد به اینترنت همبستگی منفی وجود دارد، به این معنی که با افزایش تاب آوری اعتیاد به اینترنت کاهش می یابد و با کاهش تاب آوری اعتیاد به اینترنت افزایش می یابد. نتیجه گیری: بنابراین، تقویت تاب آوری می تواند به عنوان یک راهکار موثر برای کاهش رفتارهای اعتیادی به اینترنت در دانشجویان محسوب شود.

کلیدواژه ها:

اعتیاد به اینترنت ، تاب آوری ، دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری