اثربخشی طرحواره درمانی بر شکست عاطفی و تنظیم شناختی هیجان در دختران نوجوان با افسردگی تحت بالینی

مقدمه: افسردگی از جمله اختلالات شایع در میان نوجوانان است که پیامدهای وسیعی به دنبال دارد. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر شکست عاطفی و تنظیم شناختی هیجان دختران نوجوان افسرده تحت بالینی شهرستان تنکابن بود. روش: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دختران نوجوان دانش آموز دوره ی دوم متوسطه دارای افسردگی تحت بالینی در سال تحصیلی ۱۴۰۲ بود. روش نمونه گیری هدفمند بود. سپس ۳۰ نفر بصورت تصادفی در یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش مداخله (طرحواره درمانی) را به مدت ۸ هفته (هفته ای یک جلسه ۹۰ دقیقه ای) دریافت کردند، و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد و در مرحله بعد پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه دموگرافیک (DQ)افسردگی بک(BDI)، تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (CERQ)و ضربه عشق راس(LTI) استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل کواریانس چند متغیره و تک متغیره انکوا و با استفاده از نرم افزار آماری۲۵ -SPSS تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: یافته ها بیانگر آن بود که بین گروه آزمایشی و گروه کنترل از نظر میانگین متغیرهای شکست عاطفی، تنظیم شناختی هیجان و تفاوت معنادار وجود دارد. (۷۳۵/۰= ή ؛۰۱/۰>p؛۲۶۵/۰=wilks Lambda؛ ۶۴/۷۵=(۲۱و۴)F نتیجه گیری: طرحواره درمانی بر شکست عاطفی و افزایش تنظیم شناختی هیجان مثبت و کاهش تنظیم شناختی منفی دختران نوجوان تحت افسردگی بالینی بطور معنی دار موثر بود. واژگان کلیدی: افسردگی، تنظیم شناختی هیجان، شکست عاطفی، طرحواره درمانی

کلیدواژه ها:

افسردگی ، تنظیم شناختی هیجان ، شکست عاطفی ، طرحواره درمانی