اثربخشی زوج درمانی متمرکز بر هیجان بر کیفیت رابطه عاطفی و رضایت جنسی زنان افسرده

مقدمه: افسردگی یک بیماری شایع است و چهارمین علت اصلی ناتوانی در جهان است. شیوع جهانی در طول زندگی بین ۸ تا ۱۲ درصد است که یکی از علت های شایع ناتوانی در زنان است. هدف: از این رو هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی زوج درمانی متمرکز بر هیجان بر کیفیت روابط و رضایت جنسی در زنان افسرده است. روش: برای این منظور از بین زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه دو شهر تهران در سال ۱۴۰۳، تعداد ۳۰ زن که به افسردگی مبتلا بودند را در دو گروه ۱۵ نفره بصورت تصادفی در گروه آزمایش و گروه کنترل جایگزین شدند. جهت گردآوری داده ها از مقیاس کیفیت روابط (QRI) پیرس و همکاران (۱۹۹۱) و مقیاس رضایت جنسی (ISS) هادسون– هریسون و کروسکاپ (۱۹۸۱) استفاده شد. در تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و به منظور بررسی اثردرمان از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از نرمافزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند. یافته ها: نتایج یافته ها نشان داد که با توجه به سطح معناداری (P<۰/۰۵) در سطح اطمینان ۹۵ درصد زوج درمانی متمرکز بر هیجان بر متغیرهای رضایت جنسی و کیفیت رابطه عاطفی اثر معنادار دارند (F(۲/۲۵)= ۱۲/۶۴،۰۰/۰ p= ، ). نتیجه گیری: زوج درمانی متمرکز بر هیجان بر مولفه های حمایت اجتماعی، تعارض بین فردی و عمق رابطه در کیفیت روابط عاطفی به ترتیب ۱۸/۱۵، ۳۹/۱۹ و ۱۹/۲۵ در سطح اطمینان ۹۵% اثر معنادار دارد. این درمان بر متغیر رضایت جنسی نیز اثر معنادار با اندازه اثر ۲۰/۰ دارد. با توجه به موثر بودن این روش درمانی در بهبود زنان دارای افسردگی، توصیه می گردد در مداخلات زوج درمانی از این روش درمانی برای بهبود کیفیت روابط و رضایت جنسی در بین زوج ها استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

درمان متمرکز بر هیجان ، رضایت جنسی ، زوج درمانی ، کیفیت روابط