بینایی رایانه ای در طراحی شهری

چکیده هدف: این پژوهش با هدف بررسی نقش فناوری بینایی رایانه ای در طراحی و مدیریت شهری، شناسایی کاربردهای آن در بهینه سازی فضاهای عمومی و تحلیل فرصت ها و چالش های پیش رو انجام شد. با توجه به پیشرفت های اخیر در حوزه هوش مصنوعی، این فناوری می تواند به بهبود نظارت، ارتقای امنیت و طراحی کارآمدتر فضاهای شهری کمک کند. روش شناسی پژوهش: پژوهش حاضر از روش ترکیبی مرور سیستماتیک و تحلیل میدانی بهره برده است. در بخش مرور سیستماتیک، مقالات مرتبط از پایگاه های علمی معتبر مانند Scopus، IEEE Xplore و Google Scholar بررسی شدند. همچنین، تحلیل داده های میدانی با استفاده از نرم افزار MAXQDA و الگوریتم های بینایی رایانه ای نظیر YOLO و Faster R-CNN در میدان مثلث و خیابان منتظری دزفول انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بینایی رایانه ای در پایش ترافیک، مدیریت ازدحام، بهینه سازی فضاهای سبز و تحلیل رفتار کاربران شهری (مانند مکث 42-43% عابران در نزدیکی مغازه ها در میدان مثلث) موثر است. این فناوری می تواند به افزایش ایمنی و بهبود طراحی فضاهای عمومی کمک کند. با این حال، چالش هایی نظیر نگرانی های حریم خصوصی، هزینه های بالای پیاده سازی، کمبود زیرساخت های پردازشی و نبود استانداردهای یکپارچه، موانع اصلی کاربرد این فناوری هستند. نتیجه گیری: بینایی رایانه ای پتانسیل بالایی برای استفاده به عنوان ابزاری هوشمند در مدیریت شهری دارد، اما بهره برداری موثر از آن نیازمند سیاست گذاری دقیق، تدوین استانداردها، تقویت زیرساخت های فناوری و توجه به مسائل حقوقی و اخلاقی است. پیشنهاد می شود در پژوهش های آینده، کاربرد این فناوری در شهرهای ایران با اجرای پروژه های پایلوت ارزیابی شود تا امکان سنجی عملی آن بررسی گردد.

کلیدواژه ها:

بینایی رایانه ای ، طراحی شهری ، پایش ترافیک ، فضاهای عمومی ، تحلیل رفتار عابران