مدل یابی عوامل موثر بر اضطراب ناشی از کووید-۱۹ در دانش آموزان دوره ابتدایی

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 66

فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

RVCONF05_368

تاریخ نمایه سازی: 5 خرداد 1404

چکیده مقاله:

مقدمه و هدف: شیوع بیماری کروناویروس یک وضعیت اضطراری در سراسر جهان ایجاد کرد و باعث اختلالات شدید شده که پیامدهای آن در بلند مدت کودکان سنین دبستان را تحت تاثیر قرار می دهد. این مطالعه با هدف تجزیه و تحلیل عوامل موثر بر اضطراب کووید-۱۹ دانش آموزان دبستانی پس از بازگشایی مدارس انجام شد.روش: با توجه به موضوع تحقیق، پژوهش حاضر از نظر نوع داده ها، کمی و بر اساس هدف، کاربردی است. جامعه آماری پژوهش حاضر عبارت بود از کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی در استان چهارمحال و بختیاری، و حجم نمونه نیز شامل ۲۲۷ دانش آموز دبستانی ساکن در مناطق مختلف آموزشی بود. ابزارهای مورد استفاده شامل فرم اطلاعات جمعیت شناختی و تشخیصی محقق ساخته، مقیاس آگاهی همه گیر، مقیاس اضطراب همه گیر و آزمون اطلاعات بیماری همه گیر بوراک (۲۰۲۱) استفاده شد. به منظور تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار Amos، داده ها با روش تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: با توجه به نتایج، مورد مشاهده شده در مدرسه، دانش و آگاهی از کووید ۱۹ به طور مستقیم و به طور قابل توجهی اضطراب فردی و اجتماعی کووید ۱۹ دانش آموزان دبستانی را پیش بینی کرد. واکسیناسیون والدین به طور مستقیم اضطراب اجتماعی کووید ۱۹ دانش آموزان دبستانی را پیش بینی کرد، اما اضطراب فردی کووید ۱۹ را به طور قابل توجهی پیش بینی نکرد. دانش و آگاهی دانش آموزان دبستانی در مورد کووید-۱۹ و واکسیناسیون والدین باعث کاهش اضطراب آنها شد و موارد کووید ۱۹ مشاهده شده در مدرسه اضطراب آنها را افزایش داد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که پس از بازگشایی مدارس، دانش آموزان دبستانی اضطراب کووید-۱۹ را به صورت فردی و اجتماعی تجربه می کنند. واکسیناسیون والدین و داشتن دانش و آگاهی در مورد کووید-۱۹ از عوامل محافظت کننده در اضطراب تجربه شده است. موارد مشاهده شده در مدرسه و ابتلا به کووید-۱۹ از عوامل خطر برای اضطراب دانش آموزان است. لذا، توجه به عوامل حفاظتی آشکار شده در این مطالعه و به حداقل رساندن عوامل خطر توصیه می شود.

نویسندگان

صدیقه معتمدی

کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، آموزگار مدارس ابتدایی

زهرا رجب پور قهفرخی

کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد شهرکرد، آموزگار مدارس ابتدایی

فرنگیس بهامیریان قهفرخی

کاردانی آموزش ابتدایی، دانشگاه شهید باهنر فرخ شهر، آموزگار مدارس ابتدایی