بررسی ارتباط بین مدیریت مخرب با رفاه ذهنی و رفتار خشونت بار در معلمان آموزش و پرورش شهر شهرکرد

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین مدیریت مخرب با رفاه ذهنی و رفتار خشونت بار در معلمان آموزش و پرورش شهر شهرکرد، و به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش را کلیه معلمان ابتدایی و متوسطه شاغل در آموزش و پرورش شهر شهرکرد به تعداد ۲۰۰۰ نفر تشکیل داد که از این تعداد بر اساس جدول کرجسی و مورگان (۱۹۷۰)، ۳۲۲ نفر به روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه رهبری مخرب گل پرور (۱۳۹۰) با ۱۵ گویه، پرسشنامه رفتار خشونت بار مهداد و همکاران (۱۳۹۱) با ۱۸ گویه، و پرسشنامه تنانت و همکاران (۲۰۰۷) با ۱۴ گویه بود که روایی پرسشنامه ها توسط برخی از پاسخگویان تایید شد و پایایی آن نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۸/۰، ۹۵/۰، ۷۸/۰ برآورد شد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از بسته نرم افزاری علوم اجتماعی بهره گرفته شد و از آزمون های آماری در بخش توصیفی از میانگین و انحراف معیار و در بخش استنباطی از آزمون همبستگی، تحلیل واریانس و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل پژوهش نشان داد که بین رهبری مخرب با رفتار خشونت بار معلمان مدارس شهر شهرکرد،(۲۳/۰=r، ۰۵/۰>p)، رابطه معنی دار و مستقیم، و بین رهبری مخرب با رفاه ذهنی معلمان مدارس شهرکرد، (۵۱۲/۰-=r، ۰۵/۰>p)، رابطه معنی دار و معکوس، وجود داشت. نتایج این پژوهش نشان داد که بین مدیریت مخرب با رفتار خشونت بار و رفاه ذهنی ارتباط معنادار وجود دارد. به عبارت دیگر، هر چه میزان مدیریت مخرب در مدارس بیشتر باشد، میزان رفتار خشونت بار معلمان افزایش و از میزان رفاه ذهنی آنان کاسته می شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت مخرب ، رفتار خشونت بار ، رفاه ذهنی ، معلم