نقش همکاری خانه و مدرسه در کاهش اختلالات ریاضی در مدارس ابتدایی

اختلالات یادگیری ریاضی، که اغلب با عنوان دیسکالکولیا شناخته می شود، یکی از چالش های رایج در بین دانش آموزان مقطع ابتدایی است که می تواند تاثیرات عمیقی بر پیشرفت تحصیلی و اعتماد به نفس آن ها داشته باشد. این اختلالات طیف وسیعی از مشکلات را شامل می شود، از درک مفاهیم پایه ای اعداد گرفته تا انجام عملیات پیچیده تر ریاضی. پژوهش های متعدد نشان داده اند که عوامل مختلفی از جمله عوامل شناختی، محیطی و آموزشی در بروز و تشدید این اختلالات نقش دارند. با توجه به اهمیت آموزش ریاضی در پایه های اولیه تحصیلی و تاثیر آن بر موفقیت های آتی دانش آموزان، شناسایی زودهنگام و مداخلات موثر برای کاهش این اختلالات از اهمیت بالایی برخوردار است. یکی از رویکردهای کارآمد در این زمینه، همکاری تنگاتنگ بین خانه و مدرسه است. این همکاری می تواند از طریق ایجاد یک محیط حمایتی یکپارچه، تبادل اطلاعات بین والدین و معلمان، و هماهنگ سازی روش های آموزشی در خانه و مدرسه، به دانش آمزان مبتلا به اختلالات ریاضی کمک شایانی کند. این مقاله مروری جامع با هدف بررسی نقش و تاثیر همکاری خانه و مدرسه در کاهش اختلالات ریاضی در مدارس ابتدایی نگاشته شده است. در این بررسی، به مبانی نظری اختلالات ریاضی، راهبردهای آموزشی و حمایتی در مدرسه، نقش خانواده در تقویت مهارت های ریاضی، و چگونگی ایجاد یک برنامه همکاری موثر بین این دو نهاد پرداخته خواهد شد. امید است نتایج این پژوهش بتواند راهنمایی های عملی برای والدین، معلمان و سیاست گذاران آموزشی در جهت بهبود وضعیت دانش آموزان مبتلا به اختلالات ریاضی ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

اختلالات ریاضی ، دیسکالکولیا ، همکاری خانه و مدرسه ، مدارس ابتدایی ، یادگیری