نقش همکاری آموزگار و مربی پرورشی در تربیت همه جانبه دانش آموزان ابتدایی

تربیت همه جانبه دانش آموزان در دوره ابتدایی، مستلزم همکاری موثر میان آموزگاران و مربیان پرورشی است؛ چرا که هر یک از این عوامل نقش متمایز و در عین حال مکملی در فرآیند تعلیم و تربیت ایفا می کنند. آموزگاران با ارائه آموزش های علمی، پایه های دانشی و مهارتی دانش آموزان را تقویت می کنند، در حالی که مربیان پرورشی مسئولیت هدایت اخلاقی، اجتماعی، دینی و فرهنگی آنان را بر عهده دارند. پژوهش حاضر که به روش مروری انجام گرفته، تلاش دارد با تحلیل منابع معتبر، نقش این دو نهاد تربیتی را در تقویت ابعاد شناختی، عاطفی، اجتماعی و اخلاقی دانش آموزان مورد بررسی قرار دهد. یافته ها نشان می دهند که تعامل همدلانه و هم افزایانه میان آموزگار و مربی پرورشی، موجب شکل گیری بستر مناسبی برای پرورش شخصیت یکپارچه و متعادل در دانش آموزان می شود؛ به گونه ای که آنان نه تنها در حوزه تحصیلی پیشرفت می کنند، بلکه در عرصه های اخلاقی و اجتماعی نیز به مسئولیت پذیری، خودباوری و احترام به ارزش های دینی و فرهنگی دست می یابند. در نهایت، نتایج این پژوهش بر ضرورت هماهنگی میان آموزگار و مربی پرورشی، بازنگری در ساختارهای آموزشی و ارتقای مهارت های ارتباطی آنان تاکید دارد تا زمینه ساز تربیت نسلی خردورز، مومن و متعهد گردد.

کلیدواژه ها:

تربیت همه جانبه ، آموزگار ، مربی پرورشی ، آموزش ابتدایی