روش های سنجش خلاقیت در دانش آموزان

خلاقیت یکی از مولفه های کلیدی در رشد شناختی، اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان به شمار می رود و شناسایی آن می تواند نقش موثری در پرورش استعدادهای فردی و جمعی ایفا کند. با این حال، سنجش خلاقیت به دلیل ماهیت پیچیده، ذهنی و چندبعدی آن همواره با چالش هایی همراه بوده است. این مقاله با هدف بررسی و مقایسه روش های مختلف سنجش خلاقیت در دانش آموزان تدوین شده و تلاش می کند تا نقاط قوت و محدودیت های هر رویکرد را تحلیل کند. روش های سنجش مورد بررسی شامل آزمون های روان سنجی مانند آزمون خلاقیت تورنس، ارزیابی های عملکردی، خودسنجی ها، ارزشیابی معلمان، و رویکردهای کیفی مانند تحلیل نمونه های کار هنری یا نوشتاری دانش آموزان هستند. نتایج پژوهش های پیشین نشان می دهد که ترکیب روش های کمی و کیفی می تواند در ارائه تصویر دقیق تری از خلاقیت فردی موثر واقع شود. همچنین، عوامل زمینه ای چون فرهنگ، سبک یادگیری، شرایط محیطی و روابط معلم و دانش آموز در فرایند سنجش نقش تعیین کننده ای دارند. در پایان مقاله تاکید می شود که سنجش خلاقیت نباید صرفا برای رتبه بندی یا قضاوت مورد استفاده قرار گیرد، بلکه باید به عنوان ابزاری برای شناسایی استعدادها، بهبود روش های آموزشی و تقویت انگیزه یادگیری در نظر گرفته شود. این مقاله با مروری جامع بر رویکردهای متنوع، چارچوبی مفهومی برای انتخاب روش مناسب سنجش خلاقیت در محیط های آموزشی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، دانش آموزان ، سنجش خلاقیت ، آزمون تورنس ، روش های کیفی ، ارزشیابی آموزشی ، آموزش خلاق.