تحلیل روان شناختی نحوه شکل گیری «اختلال یادگیری دیجیتال» در نسل Z

اختلال یادگیری دیجیتال (DLD) به عنوان یک پدیده نوظهور در نسل Z، که در محیطی غنی از فناوری های دیجیتال رشد کرده اند، به اختلالات شناختی و عاطفی مرتبط با وابستگی بیش ازحد به ابزارهای دیجیتال و تاثیر آن بر فرآیندهای یادگیری اشاره دارد. این اختلال از تعامل مداوم با رسانه های دیجیتال، مانند شبکه های اجتماعی، بازی های آنلاین و محتوای چندرسانه ای، ناشی می شود که می تواند منجر به کاهش توجه پایدار، ضعف در مهارت های تفکر انتقادی و مشکلات در پردازش اطلاعات عمیق شود. پژوهش ها نشان می دهند که مواجهه طولانی مدت با محرک های دیجیتال، تغییرات ساختاری در قشر پیش پیشانی مغز ایجاد می کند که مسئول کنترل تکانه و تصمیم گیری است. علاوه بر این، فشارهای اجتماعی و اضطراب ناشی از مقایسه های آنلاین، یادگیری خودتنظیم را مختل کرده و انگیزه درونی برای تحصیل را کاهش می دهد. این عوامل به تدریج توانایی نسل Z را برای مدیریت زمان و تمرکز بر وظایف پیچیده تضعیف می کند. در تحلیل روان شناختی، عوامل محیطی و فردی نقش مهمی در شکل گیری DLD ایفا می کنند. وابستگی به بازخورد فوری دیجیتال، که در پلتفرم های مدرن رایج است، می تواند به کاهش صبر شناختی و تحمل ابهام در یادگیری منجر شود. همچنین، الگوهای رفتاری مانند چندوظیفگی دیجیتال (multitasking) به تضعیف حافظه کاری و کاهش کارایی یادگیری عمیق دامن می زند. از منظر عاطفی، احساس انزوای اجتماعی و کاهش عزت نفس ناشی از تعاملات دیجیتال می تواند به بی انگیزگی تحصیلی منجر شود. برای مقابله با DLD، مداخلات روان شناختی نظیر آموزش ذهن آگاهی و مدیریت استفاده از فناوری پیشنهاد می شود. این راهبردها با تقویت خودآگاهی و بازسازی عادات یادگیری، به نسل Z کمک می کنند تا تعادل بهتری بین دنیای دیجیتال و یادگیری موثر برقرار کنند.

کلیدواژه ها:

روانشناختی ، اختلال یادگیری ، دیجیتال ، نسل z