ارزیابی تعاملات میان ذینفعان در نظام نوآوری منطقه ای (مطالعه موردی: منطقه ویژه علم و فناوری ربع رشیدی تبریز)

به اعتقاد برخی از اقتصاددانان نوآوری عامل اصلی رشد اقتصادی کشورها است با این بیان، نقش و جایگاه نوآوری در توسعه آشکارتر می شود برای بررسی و مدیریت نوآوری رویکردهای مختلفی ارائه شده است که رویکرد سیستمی یکی از این رویکردهاست مدل نظام های نوآوری بر اساس رویکرد سیستمی، نوآوری را محصول همکاری و روابط متقابل میان اجزای مختلف می داند،با ظهور مدل نظام نوآوری، تاکید محققین عمدتا بر نظام نوآوری ملی بود، باگذشت زمان انواع دیگری از نظام های نوآوری نیز مطرح گردید. نظام نوآوری منطقه ای سیستمی است که در آن بنگاه ها و سازمان ها به طور سامان یافته مشغول یادگیری تعاملی در یک قلمرو نهادی هستند که در آن محاط شده اند. هر دو رویکرد نظام نوآوری ملی و منطقه ای نقش محوری در سیاست گذاری نوآوری برای شکل دهی به شرایط نوآوری و نیز خلق مزیت منطقه ای دارند. برای موفقیت در توسعه نظام نوآوری یا باید به منابع لازم و کافی به شکل مناسبی دسترسی داشت یا اینکه بر روی افزایش کارایی وضعیت موجود تمرکز نمود و ظرفیت های بالقوه موجود را شناسایی و به کارگرفت در این مقاله طبق رویکرد دوم بر اساس مارپیچ 3گانه صنعت-دانشگاه-دولت، تعاملات میان ذی نفعان نظام نوآوری منطقه ای شناسایی و مورد بررسی قرار گرفته است. جهت شناسایی این تعاملات روشی چندمرحله ای ارائه شده و سپس روش پیشنهادی، در تحلیل ذینفعان نظام نوآوری منطقه ویژه علم و فناوری ربع رشیدی تبریز مورد استفاده قرار گرفته است. در این تحقیق بر اساس روش پیشنهادی پس از 2 مرحله غربالگری، ذینفعان کلیدی نظام نوآوری استان آذربایجان شرقی معرفی و سپس میزان تعاملات میان این ذینفعان بر اساس نظر خبرگان منطقه شناسایی شده و راهکارهایی جهت توسعه نظام نوآوری در استان ارائه می شود. مطابق نتایج تحقیق مشخص میشود که محوری ترین ذی نفعان جهت توسعه نظام نوآوری منطقه ای در استان پارک علم و فناوری، اداره کل فناوری اطلاعات و ارتباطات و شرکت های دانش بنیان استان می باشند با استفاده از نتایج این پژوهش، مدیران می توانند منابع موجود را جهت بهبود و توسعه نظام نوآوری در منطقه به شکل بهتری تخصیص دهند.

کلیدواژه ها:

نظام نوآوری منطقه ای ، منطقه ویژه علم و فناوری ، تعاملات میان ذینفعان کلیدی ، مارپیچ سه گانه