بررسی ترجمه های انگلیسی منطق الطیر عطار بر پایه ی برداشت درست از متن مبدا (مطالعه ی موردی ترجمه های شعله ولپی و دیک دیویس از داستان شیخ صنعان)

چکیدهترجمه ی شعر مستلزم فهم درست آن است. معمولا دشواری فهم شعر سبب برداشت نادرست مترجمان از آن و بروز خطا در ترجمه می شود. پژوهش حاضر به شیوه ی توصیفی و با رویکرد انتقادی به واکاوی ترجمه های شعله ولپی و دیک دیویس از منطق الطیر عطار با تمرکز بر داستان شیخ صنعان می پردازد و وفاداری مترجمان به متن مبدا و برداشت درست ایشان از آن را ارزیابی می کند. بررسی ترجمه های یادشده نشان می دهد که اشکال اصلی هر دو ترجمه در فهم ساخت های کنایی و نحوی متن مبدا است. این مسئله پیامد دانش ناقص ادبی و اطلاعات ناکافی مترجمان از زبان هنری شعر است. خطای دیگری که در هر دو ترجمه نمونه هایی از آن وجود دارد، ایرادات ناشی از خوانش نادرست متن مبدا است. خوانش متون فارسی، به دلیل نبودن حرکت گذاری در رسم الخط فارسی و وجود کلمات هم آوا در زبان فارسی، دشوار است. این دشواری گاه خوانندگان فارسی زبان را هم به چالش می کشد. یکی از موارد قابل توجه که در فرایند ترجمه میان متن مبدا و مقصد شکاف ایجاد می کند، اختلافات فرهنگی شاعر و مترجم است. در ترجمه ی دیویس، به عنوان مترجم غیرفارسی زبان، شواهدی از پایبند نبودن به متن مبدا به دلیل تفاوت فرهنگی جامعه ی مبدا و مقصد وجود دارد. در این نمونه ها، گرایشات فرهنگی مترجم (جامعه ی مقصد) سبب تعدیل متن به نفع فرهنگ مقصد شده است. بر مبنای یافته های این پژوهش، ترجمه ی ولپی نسبت به دیویس به متن اصلی نزدیک تر است.

کلیدواژه ها:

برداشت درست از متن ، ترجمه ی منطق الطیر ، دیویس ، نقد ترجمه ، ولپی