روانشناسی خلاقیت در محیط های آموزشی: مفاهیم، چالش ها و راهکارهای نوین

این مقاله مروری به بررسی جامع روانشناسی خلاقیت در محیط های آموزشی می پردازد. خلاقیت به عنوان یکی از مهارت های اساسی قرن بیست و یکم، نقش مهمی در موفقیت تحصیلی و آینده شغلی دانش آموزان ایفا می کند. هدف این پژوهش، تحلیل نظریه های مختلف روانشناختی درباره خلاقیت، بررسی عوامل موثر بر رشد تفکر خلاق در محیط های آموزشی، و ارائه راهکارهای عملی برای تقویت خلاقیت در فرایند یاددهی-یادگیری است. این مطالعه با روش مرور نظام مند ادبیات پژوهشی انجام شده و منابع علمی معتبر منتشر شده طی دو دهه اخیر را مورد بررسی قرار داده است. یافته ها نشان می دهد که عوامل محیطی، روش های تدریس، ویژگی های شخصیتی معلمان و دانش آموزان، و فرهنگ سازمانی مدارس، نقش تعیین کننده ای در پرورش تفکر خلاق دارند. همچنین، استفاده از رویکردهای نوین آموزشی مانند یادگیری مبتنی بر پروژه، حل مسئله خلاق، و فناوری های دیجیتال، می تواند به طور معناداری ظرفیت خلاقیت در محیط های آموزشی را افزایش دهد. این مقاله با ارائه مدلی یکپارچه برای پرورش خلاقیت در نظام آموزشی، راهکارهای کاربردی برای سیاست گذاران، مدیران مدارس، و معلمان پیشنهاد می کند که می تواند به غنی سازی محیط های یادگیری و تقویت ظرفیت های خلاق دانش آموزان کمک کند.

کلیدواژه ها:

روانشناسی خلاقیت ، محیط های آموزشی ، تفکر واگرا ، نوآوری آموزشی ، پرورش خلاقیت