تاثیر طرحواره درمانی بر مدیریت افکار خودکشی در بزرگسالان مبتلا به اختلالات اضطرابی

افکار خودکشی یکی از مشکلات جدی در بیماران مبتلا به اختلالات اضطرابی است که می تواند کیفیت زندگی و عملکرد اجتماعی آن ها را به شدت تحت تاثیر قرار دهد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر طرحواره درمانی بر مدیریت افکار خودکشی در بزرگسالان مبتلا به اختلالات اضطرابی انجام شد. این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش شامل ۶۰ بیمار مبتلا به اختلالات اضطرابی بود که به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه تحت مداخلات طرحواره درمانی قرار گرفتند، درحالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه افکار خودکشی بک (BSI) و مقیاس طرحواره های ناسازگار یانگ (YSQ) بود. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) نشان داد که پس از مداخله، میزان افکار خودکشی در گروه آزمایش به طور معناداری کاهش یافت (p<۰.۰۵) و کاهش چشمگیری در طرحواره های ناسازگار اولیه مشاهده شد. این نتایج نشان می دهد که طرحواره درمانی می تواند به عنوان یک روش مداخله ای موثر در کاهش افکار خودکشی و بهبود وضعیت روان شناختی افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، افکار خودکشی ، اختلالات اضطرابی