تاثیر باورهای خودکارآمدی تحصیلی بر راهبردهای یادگیری دانش آموزان

در سال های اخیر، نقش مولفه های روان شناختی در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان مورد توجه جدی قرار گرفته است. یکی از این مولفه ها، باورهای خودکارآمدی تحصیلی است که به عنوان یک سازه انگیزشی تاثیرگذار، می تواند در نحوه یادگیری، پایداری در انجام تکالیف و استفاده از راهبردهای یادگیری نقش تعیین کننده ای ایفا کند. با توجه به اهمیت این موضوع، مقاله حاضر با هدف بررسی و تحلیل تاثیر باورهای خودکارآمدی تحصیلی بر راهبردهای یادگیری دانش آموزان نگارش یافته است. روش پژوهش از نوع تحلیلی-مروری است و با مرور مبانی نظری، نظریه های روان شناسی یادگیری، و پیشینه پژوهش های داخلی و بین المللی، به تبیین این رابطه پرداخته شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که دانش آموزانی که از سطح بالاتری از خودکارآمدی تحصیلی برخوردارند، بیشتر به استفاده از راهبردهای یادگیری موثر مانند راهبردهای شناختی (مانند خلاصه نویسی و سازمان دهی مطالب)، راهبردهای فراشناختی (مانند برنامه ریزی و ارزیابی) و راهبردهای انگیزشی و رفتاری (مانند مدیریت زمان) تمایل دارند. همچنین خودکارآمدی بالا موجب افزایش مقاومت در برابر چالش ها، تلاش مداوم و پایداری در مسیر یادگیری می شود. در مقابل، خودکارآمدی پایین با اجتناب از فعالیت های یادگیری و گرایش به راهبردهای سطحی و ناکارآمد همراه است. در پایان مقاله، با اشاره به کاربردهای عملی یافته ها، پیشنهادهایی جهت تقویت خودکارآمدی و ارتقاء کیفیت راهبردهای یادگیری از طریق آموزش مهارت های فراشناختی، بازخورد سازنده، طراحی تکالیف قابل دسترس و فراهم سازی محیط های حمایتی در کلاس درس ارائه شده است. این راهکارها می تواند مورد استفاده معلمان، مشاوران و سیاست گذاران آموزشی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی تحصیلی ، راهبردهای یادگیری ، انگیزش تحصیلی ، فراشناخت ، عملکرد تحصیلی