بررسی رابطه نظام ارزشی با درک از عدالت سازمانی در کارکنان شهرداری اصفهان

این تحقیق با هدف بررسی رابطه نظام ارزشی با درک از عدالت سازمانی در کارکنان شهرداری اصفهان انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق، کلیه کارکنان و مدیران شهرداری اصفهان بود که تعداد آنها ۳۰۰ نفر گزارش گردیده است. به منظور تعین حجم نمونه از جدول میشل و ژولی (۲۰۰۷) در سطح خطای ۵ درصد استفاده شد و تعداد ۱۶۹ نمونه به روش تصادفی طبقه ای انتخاب گردید. برای عدالت سازمانی از پرسشنامه نیهوف و مورمن (۱۹۹۳)، و جهت نظام ارزشی، بخش های ارزش ابزاری و غائی پژوهش راکیچ، رابینز و جاج (۲۰۰۴)، استفاده گردیده است. همچنین با استفاده از نرم افزار SPSS با بررسی دو ویژگی پایایی و روایی سوالات قسمت درک از عدالت سازمانی و به طور مجزا به ترتیب به کمک روش آلفای کرونباخ و تحلیل عاملی مشخص شد که سوالات این قسمت ها تکرار پذیر و سازگار در گذر زمان بوده و همچنین همبستگی و انسجام کافی جهت اندازه گیری هدف را داشتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی (شامل جدول فراوانی، شاخص های تمرکز و پراکندگی) و روش آمار استنباطی (شامل انواع ضریب همبستگی، رگرسیون ساده و چندگانه، روش های پارامتری و ناپارامتری جهت انجام آزمون) استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که عدالت توزیعی و مراوده ای در مقایسه با عدالت رویه ای اثرمعنادارتری بر ارزش ابزاری داشتند و نیز بین بخش های مختلف عدالت سازمانی تنها عدالت توزیعی بر ارزش غائی اثر معنادار دارد. بین عدالت سازمانی با سنوات خدمت، تحصیلات، سن و جنسیت رابطه معنی دار به دست نیامد.. نتایج نشان داد نظام ارزشی از سنوات خدمت، سن و جنسیت مستقل است، ولی با تحصیلات رابطه معنادار دارد. به عبارت دیگر بروز نظام ارزشی در گروه تحصیلی لیسانس بیشتر از فوق دیپلم باشد. به طور کلی مشخص شد درک عدالت سازمانی نیز، نظام ارزشی نیروی انسانی را تحت تاثیر قرار می دهد .

کلیدواژه ها:

عدالت سازمانی ، ارزش ابزاری ، ارزش غایی