مکان یابی فضای سبز شهری با استفاده از GIS (مطالعه مورد: شهر پارس آباد)

پدیده شهرنشینی پدیده ای در حال پیشرفت است و تحلیل مکان مناسب و نحوه توزیع جغرافیایی فضای سبز شهری در توسعه و آینده شهر نقش بسزایی دارد. انتخاب مکان مناسب برای پارک ها و فضاهای سبز شهری، که در تداوم کیفیت زندگی مردم نقش دارند، یک فرآیند پیچیده است که نه تنها نیازمند توانمندی های تکنیکی فراوانی است، بلکه نیازهای فضایی کالبدی، اقتصادی، اجتماعی، محیطی و سیاسی را نیز می طلبد. چنین پیچیدگی هایی ناگزیر استفاده از ابزارهای مستعدد تصمیم گیری از جمله سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و روش های تصمیم گیری چند معیاری همچون استفاده از روش ویکور (VIKOR) است. پژوهش حاضر به منظور تعیین مکان مناسب برای فضاهای سبز شهری انجام گرفته از نوع کاربردی بوده و روش آن توصیفی – تحلیلی است. محور و اساس کار در این پژوهش، بررسی محدوده مورد مطالعه بر اساس ده معیار اصلی نزدیکی به مراکز اداری، آموزشی، فرهنگی و مذهبی، صنعتی، تجهیزات و تاسیسات ورزشی، جمعیتی، دسترسی به شبکه ارتباطی، فاصله از فضای سبز موجود، نزدیکی به مراکز شهری و استفاده از نرم افزار GIS و روش ویکور است. به این منطور ابتدا داده های مکانی جمع آوری گردید و در ادامه برای هر یک از معیارها بر اساس ارزش و اهمیت آن در مکان یابی فضای سبز، وزن مناسبی در نظر گرفته شد و نهایتا با استفاده از روش ویکور الگوی بهینه برای توسعه فضای سبز تعیین شد. نتایج ارزیابی حاکی از آن است که فضای سبز شهر پارس آباد با توجه به معیارهای مکان یابی از پراکنش مناسبی برخوردار نبوده و از طرفی فضاهای سبز موجود جوابگوی نیازهای جمعیتی در آینده نیست و هم چنین شمال و مرکز شهر که از تراکم بالای جمعیت برخوردار است فاقد فضای سبز می باشد.

کلیدواژه ها:

تکنیک ویکور ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، شهر پارس آباد ، فضای سبز شهری ، مکان یابی