ارزیابی ژن های کنترل داخلی به منظور مطالعه بیان کمی ژن ها در گیاهان

واکنش زنجیره ای پلیمراز کمی روشی است که برای مطالعات بیان مقادیر کم mRNA استفاده می شود. کاربرد مناسب qPCR در چنین مطالعاتی نیازمند استفاده از ژنهای مرجع به عنوان کنترل داخلی برای نرمال سازی مقادیر متفاوت mRNA بین نمونه های مختلف به منظور مقایسه سطوح بیان ژنها می باشد. بیان ژنهای مرجع می بایست مستقل از مرال رشد و نمو، نوع بافت و سلول، تیمار یا شرایط محیطی باشد. به منظور تعیین اهمیت ژنهای مرجع در نرمال سازی داده های qPCR، ژنهای مرجع مختلفی برای ارزیابی بیان پایدار تحت شرایط خاص در موجودات مختلف بررسی گردیده است. اما در مورد ژن های مرجع گیاهی تعداد کمی از آنها بررسی شده است. پایداری بیان چند ژن مرجع در تعدادی از گیاهان ارزیابی شد و نتیجه نشان دهنده متفاوت بودن ژنهای کنترل داخلی مناسب در گونه های گیاهی مختلف بود به طوری که ژن 18SrRNA به عنوان کنترل کننده داخلی مناسب در برنج، ژن TUA در صنوبر، ژن UBQ10 و rpII در هلو، ژن GADPH در قهوه، ژن UBQI در O.ramose، ژن TUB در B.chinensis و ژن ACTB در کاسنی شناسایی شد. این مطالعه بر انتخاب پایدارترین ژنها که نقش مهمی در مطالعات سنجش بیان ژن ایفا می نمایند، اشاره دارد.

کلیدواژه ها:

ژن مرجع ، Quantitative real-time PCR ، نرمال سازی ، بیان ژن