تحلیل نفوذ پذیری معابر و قدمت ساختمانی به منظور ارتقای زیست پذیری شهرک (مطالعه موردی: شهرک بزین، منطقه ۱۰ شهرداری شیراز)
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 95
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
PSHCONF27_003
تاریخ نمایه سازی: 30 اردیبهشت 1404
چکیده مقاله:
مقدمه: زیست پذیری شهری به عنوان مفهومی کلیدی، به کیفیت زندگی در شهرها اشاره دارد و تحت تاثیر عواملی مانند قدمت ساختمانی، نفوذپذیری معابر سواره رو و وضعیت بافت های ناکارآمد قرار می گیرد. قدمت ساختمان ها و نفوذپذیری معابر، نقش مهمی در دسترسی و ایمنی شهری ایفا می کنند، در حالی که بافت های ناکارآمد چالش هایی برای توسعه پایدار ایجاد می کنند. چرخه نوسازی و بهسازی، راهکاری اساسی برای تبدیل این بافت ها به فضاهای کارآمد و زیست پذیر است.مواد و روش ها:این مطالعه از نظر هدف، کاربردی و توسعه محور بوده و از لحاظ روش شناسی، رویکردی توصیفی-تحلیلی دارد. در فرآیند تحلیل داده ها، از تکنیک های تحلیل فضایی بهره گرفته شده است. هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی زیست پذیری شهری با تمرکز بر دو شاخص مهم، شامل نفوذپذیری شبکه معابر سواره رو و قدمت ساختمان ها در مقیاس محلات شهری (سطوح کوچک تر از مناطق) است. برای دستیابی به این هدف، از ابزارهای نوین مانند سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و نرم افزارهای Excel، ArcGIS و Google Earth استفاده شده است. نتایج: از نظر قدمت ساختمانی، نتایج نشان می دهد که ۶۵ درصد از قطعات کمتر از ۲۰ سال و ۳۵ درصد بیش از ۲۰ سال عمر دارند همچنین، ۱۵ معبر درجه یک و ۱۰۰ معبر درجه دو در شهرک شناسایی شد که ۹۰ درصد آن ها از نفوذپذیری مناسبی برای حرکت سواره برخوردار هستند.نتیجه گیری:زیست پذیری شهرک مورد مطالعه از نظر نفوذپذیری معابر سواره رو در وضعیت مطلوبی قرار دارد و محدودیتی برای فرآیند بهسازی و نوسازی شهری ایجاد نمی کند. ۱۶ درصد از قطعات مسکونی بیش از ۳۰ سال عمر دارند که باید به سرعت و با دقت شناسایی شده و در اولویت برنامه های بهسازی و نوسازی قرار گیرند. از دیگر یافته های این پژوهش می توان به این نتیجه رسید که مطالعات زیست پذیری در سطوح خرد (مانند محلات و شهرک ها) نسبت به سطوح کلان تر (مانند مناطق)، نتایج دقیق تر و کاربردی تری ارائه می دهند. همچنین، سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) به عنوان ابزاری کارآمد، قابلیت به روزرسانی دقیق و سریع اطلاعات را برای برنامه ریزی بهسازی و نوسازی شهری فراهم می کند و باید بیش از پیش مورد استفاده قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه امجدی نیا
کارشناس فنی و شهرسازی منطقه هفت، شهرداری شیراز