رصدخانه هوشمند کشاورزی و منابع طبیعی: ابزاری برای پایدارسازی اکوسیستم های طبیعی

اکوسیستم های طبیعی و منابع کشاورزی به عنوان زیربناهای اصلی توسعه پایدار، به شدت تحت تاثیر تغییرات اقلیمی، بهره برداری بی رویه و پدیده های محیط زیستی قرار دارند. مدیریت پایدار منابع نیازمند ابزاری هوشمند برای پایداری مداوم، تحلیل داده ها و ارائه راهکارهای کارآمد است. شالوده تفکر سامانه های مکانی بر پایه مفهوم 'طراحی' بنا شده است. طراحی یک مفهوم ژرف است که نه به اعتبار یک متخصص، بلکه از کنارهم قرار گرفتن کلیه علوم و متخصصین قابل تصور در زمینه های مختلف علمی به ایجاد یک ابزار پیچیده و در عین حال کاربردی منجر می شود که بتواند قابلیت شناخت و حل مشکلات موجود را فراهم کند. این پژوهش بر طراحی معماری و ارائه چارچوبی کاربردی برای یک رصدخانه هوشمند کشاورزی و منابع طبیعی متمرکز است. هدف این زیرساخت، طراحی یک طراح است؛ به طوری که ابزار طراحی شده می تواند با تکیه بر داده ها و اطلاعات به اشتراک گذاشته شده، الگوی شناخت و مدیریت صحیح محیط طبیعی پویا را ارائه کند. از طریق تقابل سیستمی داده ها، این سامانه به افزایش درک و خرد جمعی جامعه ختم می شود. چارچوب پیشنهادی شامل زیرساخت های گردآوری داده، شبکه های ارتباطی، سامانه های پردازش و تحلیل، و مکانیزم های تصمیم گیری است. رسالت اصلی این سامانه به اشتراک گذاری داده ها و اطلاعات است که منجر به مدیریت یکپارچه منابع طبیعی و ایجاد ادبیات مشترک بین ذینفعان خواهد شد. این رویکرد با ارائه مدل عملیاتی نوین، گامی در جهت بهبود تاب آوری اکوسیستم ها و تقویت سیاست های مدیریتی در حوزه کشاورزی و منابع طبیعی به شمار می رود.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، داده های جغرافیایی ، سامانه های چندسکویی ، مدیریت منابع طبیعی ، فناوری های نوین کشاورزی