تاثیر سطوح مختلف مکمل روی (اکسید روی، نانو اکسید روی و روی- متیونین) بر جمعیت پروتوزوآیی و نیتروژن آمونیاکی شکمبه بره های نر نژاد بلوچی

عنصر روی برای سلامت و تولید نشخوارکنندگان ضروری می باشد. این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح مختلف مکمل روی بر جمعیت جنس های مختلف پروتوزآ و نیتروژن آمونیاکی شکمبه بر روی ۲۴راس بره نر نژاد بلوچی ( سن ۴-۳ ماه و میانگین وزن ۲± ۲۰ کیلوگرم) در قالب طرح کاملا تصادفی (چهار تیمار و شش تکرار) به مدت ۷۰ روز (۱۰ روز عادت پذیری و ۶۰ روز آزمایش) انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: ۱) جیره پایه بدون مکمل روی ۲) جیره پایه با ۱۰۰ میلی گرم روی به ازاء هر کیلوگرم ماده خشک خوراک به شکل اکسید روی، ۳) جیره پایه با ۲۵ میلی گرم روی به ازاء هر کیلوگرم ماده خشک خوراک به شکل نانو اکسید روی ۴) جیره پایه با ۵۰ میلی گرم روی به ازاء هر کیلوگرم ماده خشک خوراک به شکل روی- متیونین، بودند. در پایان دوره از مایع شکمبه برای اندازه گیری نیتروژن آمونیاکی و شمارش جمعیت پروتوزوآ استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که تیمارهای آزمایشی به طور معنی داری بر جمعیت پروتوزای شکمبه اثر گذاشت (۰۵/۰>P)، تعداد کل پروتوزوا و زیرگونه انتودینیوم و دیپلودینیوم در مایع شکمبه بره های تغذیه شده با جیره های حاوی مکمل های روی بیشتر از گروه شاهد بود. با وجود این، تعداد گونه های ایزوتریشا، افریواسکولکس، داسیتریشا و اپیدینیوم تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. غلظت نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه به طور معنی داری) ۰۱/۰>P) تحت تاثیر افزودن مکمل های روی قرار گرفت و در همه تیمارها روند کاهشی داشت. به طور کلی می توان نتیجه گیری کرد که مکمل روی ممکن است سبب افزایش تعداد پروتوزوا و کاهش غلظت نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه بره های پرواری شود.

کلیدواژه ها:

بره ، پروتوزوآ ، مکمل روی ، نیتروژن آمونیاکی