بررسی برنامه های آموزش خلاقیت در مدارس

آموزش خلاقیت در مدارس به عنوان یک نیاز ضروری در فرایند تربیت و یادگیری دانش آموزان شناخته می شود. خلاقیت نه تنها در رشد علمی بلکه در پرورش مهارت های اجتماعی و شغلی دانش آموزان نیز نقش مهمی ایفا می کند. در این راستا، برنامه های آموزشی خلاقیت که در مدارس اجرا می شوند، می توانند به عنوان ابزاری موثر برای ارتقای توانمندی های فکری و ذهنی دانش آموزان به کار گرفته شوند. این پژوهش به بررسی برنامه های آموزش خلاقیت در مدارس پرداخته و تاثیر آن ها بر توسعه مهارت های خلاقانه دانش آموزان را مورد تحلیل قرار داده است. پژوهش های پیشین نشان می دهند که برنامه های آموزشی خلاقیت، به ویژه در سنین ابتدایی و متوسطه، به طور قابل توجهی باعث افزایش توانایی های تفکر انتقادی، حل مسئله و نوآوری در دانش آموزان می شوند (رضاییان، ۱۳۹۷). این برنامه ها معمولا شامل فعالیت های گروهی، بازی های فکری، هنرهای تجسمی و تجربیات عملی هستند که به دانش آموزان کمک می کند تا از طریق تعامل و اکتشاف به تفکر خلاقانه بپردازند (همتی و پورمحمدی، ۱۳۹۶). با این حال، چالش هایی از قبیل کمبود منابع، عدم آگاهی کافی معلمان و نداشتن برنامه ریزی مناسب در بسیاری از مدارس برای اجرای این برنامه ها وجود دارد (طاهری، ۱۳۹۸). نتایج این تحقیق نشان می دهد که اجرای برنامه های خلاقیت در مدارس نیازمند توجه بیشتر به طراحی و تخصیص منابع مناسب است. پیشنهاد می شود که سیاست گذاران آموزشی با ارتقای آگاهی معلمان و تخصیص امکانات لازم، زمینه اجرای موثرتر این برنامه ها را فراهم آورند.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، مدارس ، معلمان ، دانش اموزان ، تدریس