بررسی های کاریولوژیک برخی از ژنوتیپ های زراعی سیب زمینی

تنوع کاربوتیپی 12 سیب زمینی، S.tuberosum در سطح کشور شامل: آریندا، آتلانتیک،کاسموس، کنیک، دیامانت، کایزر، کنکورد، مارکیز، پیکاسو، ساتینا، سوناته و وایت دزیره، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصله، نشان داد که عدد پایه ی کروموزومی در همه ی ژنوتیپ ها مورد بررسی x=12 و تعداد کروموزوم 2n=4x=48 بوده و کروموزوم ها از نوع متاسنتزیک و ساب متاسنتزیک می باشند. تجزیه ی واریانس در قالب یک طرح آشیانه ای نشان داد که اختلاف معنی داری بین ژنوتیپ ها در سطح یک درصد وجود دارد که این امر، مؤید وجود تنوع کروموزومی در ژنوتیپ های مورد آزمون می باشد. تجزیه ی آماری داده ها توسط نرم افزار SAS و مقایسه ی میانگین ها با آزمون چند دامنه ای دانکن (DMRT) صورت پذیرفت. تجزیه ی ، کاریوتیپی ژنوتیپ ها نیز با استفاده از پارامترهای طول نسبی کوتاه ترین کروموزوم (S%)، شکل کلی کاریوتیپ (TF%) و اختلاف دامنه طول نسبی کروموزوم (DRL) تعیین شد. شکل کلی کاریوتیپ ها حاکی از تقارن نسبی هر دوازده ژنوتیپ است. ولی، بررسی طول نسبی کوتاه ترین کروموزوم (S%) و اختلاف دامنه طول نسبی کروموزوم (DRL)، مشخص نمود که ژنوتیپ های آریندا و ساتینا به ترتیب دارای نامتقارن ترین کاریو تیپ بوده و ژنوتیپ های آتلانتیک و پیکاسو به ترتیب دارای متقارن ترین کاریوتیپ هستند. تجزیه ی خوشه ای ژنوتیپ ها بر اساس صفات کاریوتیپی، به روش Ward’s ژنوتیپ های مربوطه را از لحاظ تکاملی در دو گروه متمایز آماری قرار داد. دو ژنوتیپ آریندا و کاسموس کمترین مقدار فاصله ژنتیکی را داشته و بیشترین مقدار فاصله ژنتیکی بین دو ژنوتیپ آریندا و کنبک مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

سیب زمینی ، سیتوژنتیک ، کاربوتیپ ، کروموزوم ، ژنوتیپ