ردیابی آلل خود (نا) سازگاری در زردآلو (Prunus armeniaca L.) به کمک روش های مبتنی بر پی.سی.آر و تأئید آن به کمک تلاقی های کنترل شده

درختان میوه برای تولید میوه کافی به گرده افشانی و تلقیح گل ها نیاز دارند و در صورتیکه رقمی خودناسازگار باشد یافتن منبع تأمین گرده یک ضرورت است. به همین دلیل شناسائی ژنوتیپ های خودسازگار و استفاده از آنها در برنامه های به نژادی به منظور وارد کردن آلل های خودسازگاری در ژنوم نتاج اهمیت دارد. در سال های دور این گونه فعالیت ها با انجام تلاقی های کنترل شده در باغ با والدین متعدد انجام می گرفت. در احل حضر به کمک ا نجام آزمایش های مبتنی بر پی.سی.آر، این امکان وجود دارد که بتوان ترکیب آلل های ژن های دخیل در کنترل صفت مذکور را مطالعه کرد و ژنوتیپ های خودسازگار را حتی در مراحل قبل از بلوغ زایشی گیاه تشخیص داد. جهت بررسی کارائی روش مذکور در برنامه های به نژادی زردآلو (Prunus armeniaca L) که یکی از محصولات باغبانی مهم دنیا و کشور محسوب می شود آزمایشی در دانشگاه بولونیا و مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر به عمل آمد و به کمک مجموعه ای از روش های متداول و جدید اقدام به بررسی مولکولی خودناسازگاری زردآلو گردید. در این ارتباط دی ان ای ژنومی استخراج گردید و ژن های مسئول با انجام الکتروفورز محصولات پی سی آر و انجام کلونینگ و توالی یابی قطعات مورد نظر، شناسائی شدند. در این تحقیق که بر روی تعدادی از زردآلو های گروه اروپائی به عمل آمد، علاوه بر ا نجام اس-ژنوتایپینگ، توارث ساده مندلی آلل های خودسازگاری در یک خانواده شامل والد مادری، والد پدری و درختان F1 با تعقیب باند اختصاصی آلل های خود (نا) سازگاری به وضوح مشاهده گردید.

کلیدواژه ها:

زردآلو ، خودناسازگاری ، گروه افشانی ، اس-ژنوتایپینگ