نقش بازی درمانی بر کاهش تکانشگری کودکان ابتدایی

بازی درمانی به عنوان یک روش موثر در روانشناسی کودکان، به ویژه در کاهش تکانشگری در کودکان ابتدایی، مورد توجه قرار گرفته است. این رویکرد درمانی به کودکان این امکان را می دهد که احساسات و تجربیات خود را از طریق بازی بیان کنند و در فضایی امن و غیرقضاوتی، مهارت های اجتماعی و عاطفی خود را تقویت نمایند. تحقیقات نشان می دهد که بازی درمانی می تواند به کاهش رفتارهای تکانشی کمک کند، زیرا کودکان در این فرآیند یاد می گیرند که چگونه با چالش ها و موقعیت های مختلف روبرو شوند و راهکارهای موثری برای مدیریت احساسات و رفتارهای خود پیدا کنند. از طریق بازی، آن ها مهارت های همکاری، نوبت گیری و ابراز احساسات را تمرین می کنند که به نوبه خود به کاهش تکانشگری و بهبود روابط اجتماعی آن ها منجر می شود. این مقاله به بررسی نقش بازی درمانی در کاهش تکانشگری کودکان ابتدایی و تحلیل تکنیک ها و روش های مختلف این رویکرد درمانی می پردازد که می تواند به بهبود رفتارهای کودکان و ارتقاء کیفیت زندگی آن ها کمک کند.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، تکانشگری ، کودکان ابتدایی