بررسی تأثیر متقابل هورمون تیدیازرون و نفتالین استیک اسید بر نوساقه زایی پایهی گزیلا

به منظور بررسی تأثیر ترکیبی هورمون تیدیازرون با نفتالین استیک اسید آزمایی در سطح کشت بافت طراحی شد. بررسی تأثیر نفتالین استیک اسید (0/2، 0/4 و 0/6 میلی گرم) در ترکیب با تیدیازرون (1 میلی گرم/ لیتر) نشان داد که نفتالین استیک اسید باعث کاهش تعداد نوساقه در مقایسه با تیمار شاهد شد از طرفی دیگر منجر به افزایش میزان کالوس و طول نوساقه نیز شد. به طوری که کمترین تعداد نوساقه در تیمار حاوی تیدیازرون و 0/6 میلی گرم/ لیتر نفتالین استیک اسید مشاهده شد. حداقل طول نوساقه نیز در تیمار حاوی تیدیازرون (1 میلی گرم/ لیتر) و 0/2 میلی گرم/ لیتر نفتالین استیک اسید مشاهده شد. وزن کالوس نیز به صورت معنی داری تحت تأثیر تیمارهای مختلف قرار گرفته است. نمودار 3 نشان می دهد که تیمار حاوی 1 میلی گرم/ لیتر تیدیازرون و 0/6 میلی گرم/ لیتر نفتالین استیک اسید بیشترین میزان کالوس را به خود اختصاص داده است.

کلیدواژه ها:

پایه گزیلا ، کشت درون شیشه ای ، تیدیازرون و نفتالین استیک اسید