بررسی تاثیر اینوزیتول بر میزان باروری در سیکل های انتقال رویانی فریز در افراد مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر تاثیر اینوزیتول در پذیرش اندومتر و میزان بارداری در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) تحت درمان با سیکل انتقال جنین فریز شده (FET) می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور، ۶۰ بیمار PCOS واجد سیکل FET صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در گروه کنترل، بیماران قرص استرادیول ۶ میلی گرم از روز سوم سیکل قاعدگی و اسید فولیک به مدت ۸ هفته دریافت و در گروه مداخله نیز بیماران قرص استرادیول ۶ میلی گرم از روز سوم سیکل قاعدگی و اینوفولیک به مدت ۸ هفته دریافت نمودند. سپس انتقال جنین با کیفیت مناسب صورت پذیرفته و ضخامت اندومتر، میزان بارداری بیوشیمیایی، بارداری بالینی و سقط خودبخودی در دو گروه بررسی گردید. سطح معنی داری نیز ۰۵/۰P≤ در نظر گرفته شد.نتایج: متغیرهای سن (۸۹۹/۰=P)، BMI (۹۷۶/۰=P)، نوع نازایی (۹۹/۰=P)، تعداد جنین انتقال یافته (۸۹۴/۰=P)، بارداری بیوشیمیایی (۹۹/۰=P)، بارداری بالینی (۹۹/۰=P) و سقط خودبخودی (۹۹/۰=P) افراد شرکت کننده در دو گروه مداخله و گروه کنترل باهم تفاوت معنادار نداشته اند، اگرچه اینوزیتول موجب افزایش معنی دار در ضخامت آندومتر (میلی متر) (۰۰۵/۰=P) گردیده است.نتیجه گیری: تجویز میواینوزیتول علیرغم تاثیر مثبت معنادار بر ضخامت اندومتر در بیماران مبتلا به PCOS اما این افزایش ضخامت تاثیری بر پیامدهای بارداری بیوشیمیایی، بارداری بالینی و میزان سقط نداشت. این امر نشان می دهد که عوامل دیگری مانند پذیرش اندومتر یا کیفیت جنین ممکن است نقش کلیدی در موفقیت لانه گزینی داشته باشند.مقدمه: هدف از مطالعه حاضر تاثیر اینوزیتول در پذیرش اندومتر و میزان بارداری در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) تحت درمان با سیکل انتقال جنین فریز شده (FET) می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور، ۶۰ بیمار PCOS واجد سیکل FET صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در گروه کنترل، بیماران قرص استرادیول ۶ میلی گرم از روز سوم سیکل قاعدگی و اسید فولیک به مدت ۸ هفته دریافت و در گروه مداخله نیز بیماران قرص استرادیول ۶ میلی گرم از روز سوم سیکل قاعدگی و اینوفولیک به مدت ۸ هفته دریافت نمودند. سپس انتقال جنین با کیفیت مناسب صورت پذیرفته و ضخامت اندومتر، میزان بارداری بیوشیمیایی، بارداری بالینی و سقط خودبخودی در دو گروه بررسی گردید. سطح معنی داری نیز ۰۵/۰P≤ در نظر گرفته شد. نتایج: متغیرهای سن (۸۹۹/۰=P)، BMI (۹۷۶/۰=P)، نوع نازایی (۹۹/۰=P)، تعداد جنین انتقال یافته (۸۹۴/۰=P)، بارداری بیوشیمیایی (۹۹/۰=P)، بارداری بالینی (۹۹/۰=P) و سقط خودبخودی (۹۹/۰=P) افراد شرکت کننده در دو گروه مداخله و گروه کنترل باهم تفاوت معنادار نداشته اند، اگرچه اینوزیتول موجب افزایش معنی دار در ضخامت آندومتر (میلی متر) (۰۰۵/۰=P) گردیده است. نتیجه گیری: تجویز میواینوزیتول علیرغم تاثیر مثبت معنادار بر ضخامت اندومتر در بیماران مبتلا به PCOS اما این افزایش ضخامت تاثیری بر پیامدهای بارداری بیوشیمیایی، بارداری بالینی و میزان سقط نداشت. این امر نشان می دهد که عوامل دیگری مانند پذیرش اندومتر یا کیفیت جنین ممکن است نقش کلیدی در موفقیت لانه گزینی داشته باشند.

کلیدواژه ها:

اینوزیتول ، تخمدان پلی کیستیک ، سیکل انتقال جنین فریز شده ، ضخامت اندومتر