تجزینه ژنتیکی صفات کیفی ریشه در کشت پائیزه چغندر قند

به منظور مشخص کردن نحوه کنترل ژنتیکی و وراثت پذیری تعدادی از صفات تکنولوژیک ریشه که می توانند بر کاهش عیارقند در کشت پائیزه چغندر قند مؤثر باشند از تلاقی دای آلل گریفینگ استفاده گردید. 36 هیبرید حاصل از تلاقی 9 ژنوتیپ چغندر قندر به همراه چهارشاهد در ایستگاه تحقیقاتی صفی آباد دزفول در سال زراعی 88-1387 مورد بررسی قرار گرفتند. در این آزمایش 49 ژنوتیپ در قالب طرح لاتیس سه گانه در 3 تکرار کشت شدند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که بین تیمارها برای صفات پتاسیم و ضریب قلیایت در سطح احتمال یک درصد و برای صفات ازت مضره و قند ملاس در سطح احتمال پنج درصد تفاوت معنی دار وجود دارد. بیشترین میزان وراثت پذیری عمومی و خصوصی برآورد شده برای صفات مورد مطالعه به ترتییب مربوط به صفات پتاسیم و ضریب قلیایت بود. در کنترل صفات مورد بررسی نقش اثرهای افزایشی ژن ها بیشتر از اثرهای غیر افزایشی بود.

کلیدواژه ها:

ازت مضره ، پتاسیم ، دای آلل ، ضریب قلیایت ، قند ملاس