ارزیابی چالش روایی بیان ژن حاصل از پروتئومیکس مبتنی بر ژل

الکتروفورز دوبعدی یک روش پربازده به منظور بررسی تغییرات پروتئوم بوده که دریچه جدید به روی بررسی مولکولی سیستم های زیستی گشوده است. این در حالی است که به کارگیری روش پروتئومیکس مبتنی بر ژل از دقت دلخواه و مساوی در تمامی روش های تحقیق برخوردار نیست. یکی از نگرانی هایی که در استفاده از این روش وجود دارد روایی بیان ژن ها است. در این تحقیق پاسخ مثبت دروغین حاصل از بیان ژن ها در روش 2-DE با افزودن یک پروتئین خارجی (BSA) به مجموعه مخصی از پروتئین شبیه سازی شده است. تغییرات ناشی از ورود BSA به مجموعه پروتئینی ریشه برنج که به صورت تغییر در بیان ژن ها مشاهده می شود، در این مطالعه مورد بحث قرار گرفته است. مطالعه حاضر نشان می دهد کابربرد روش 2-DE برای تمامی زمینه های تحقیقاتی پروتئومیکس مانند بررسی نمو و تمایز بافت های موجودات زنده مناسب نیست. به عبارت دیگر تغییرات گسترده در نیمرخ پروتئوم روش 2-DE را به ابزاری فریبنده برای بررسی بیان ژن تبدیل می کند.

کلیدواژه ها:

الکتروفورز دو بعدی ، پاسخ مثبت دروغین ، بیان ژن ، پروتئین BSA