نمادهای کیهانی در ضرب المثل های تالشی منطقه عنبران

از دیرباز نمادهای کیهانی در ذهن انسان‎های ابتدایی نقش بسته و این موضوع در بین اقوام ایرانی نیز بطور گسترده رواج داشته است و بیشتر در افسانه‎ها، اسطوره‎ها، داستان‎ها و ضرب‎المثل‎ها، بطور کلی در ادبیات عامیانه خود را نشان داده و به صورت شفاهی و نسل به نسل به انسان‎های امروزی رسیده است. نمادهای استفاده شده در ضرب‎المثل‎های تالشی عنبران در برگیرنده گنجینه‎های با ارزش زیادی از تجربه مردمان خود می‎باشند که گاهی به صورت بسیار پیچیده و مخفی مورد استفاده قرار گرفته‎اند و برای درک آن ذهن دچار چالش می‎شود. عنبرانی‎ها نمادهایی مانند: دانایی، حقیقت، امید، حاصلخیزی، روشنایی، باروری را در خورشید، آسمان، ماه و ستارگان، زمین و ابر مشاهده و تصور کرده‎اند، آسمان را سقفی بر بالای خود پنداشته‎اند که بر آنان نعمت و برکت ارزانی می‎دارد، زمین زیر پای خود را مظهر زایش دانسته‎اند و بر همین باور ضرب‎المثل‎هایی چون «حشی مژین نون لوک بارد بشیhaši haši mǝžina nona loka bārdǝ bǝši. معنی: ای خورشید، مورچه جا نونی را با خود برد، زود طلوع کن. تا با تابش تو گندم رشد کند و باز نان در جانونی ما باشد. در این ضرب‎المثل خورشید نماد باروری و رشد و نمو است، اگر درخشش و تابش او نباشد هیچ موجود زنده‎ای نمی‎تواند به حیات خود ادامه دهد. بررسی نمادها در ضرب‎المثل‎های تالشی عنبران جهانی از نمادها و باورها را پیش روی ما می‎گذارد که نمادهای کیهانی جزئی از آن هستند.

کلیدواژه ها:

زبان تالشی ، ادبیات عامیانه ، ضرب‎المثل ، نماد ، نماد کیهانی