رویکردهای نوین طراحی برنامه درسی: از برنامه درسی سنتی تا برنامه درسی خلاقانه و پروژه محور

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر به کارگیری روش های نوین یاددهی-یادگیری بر ارتقای عملکرد تحصیلی و انگیزش در دانش آموزان مقطع متوسطه بود. فرضیه اصلی تحقیق بر این پایه استوار بود که استفاده از رویکردهای فعال و دانش آموزمحور، همچون یادگیری مشارکتی، یادگیری مبتنی بر پروژه و بهره گیری از فناوری آموزشی، می تواند به بهبود کیفیت یادگیری منجر شود. روش پژوهش به صورت نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه دهم در یکی از مدارس شهری، و نمونه گیری به صورت تصادفی خوشه ای انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های استاندارد انگیزش تحصیلی و آزمون های عملکردی طراحی شده توسط پژوهشگر بود. پس از اجرای مداخلات آموزشی در طول یک نیم سال تحصیلی، داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن بود که بین گروه آزمایش و گروه کنترل از نظر سطح انگیزش تحصیلی و عملکرد تحصیلی تفاوت معناداری وجود دارد. دانش آموزانی که در معرض روش های نوین آموزشی قرار گرفتند، به طور چشمگیری انگیزه بیشتری برای یادگیری نشان دادند و نتایج تحصیلی بهتری کسب کردند. این پژوهش بر اهمیت نقش فعال معلم، طراحی محیط یادگیری پویا و استفاده از فناوری های نوین آموزشی تاکید دارد. همچنین نشان داده شد که پشتیبانی شناختی و عاطفی از فراگیران در فرآیند یادگیری، موجب ارتقای مهارت های تفکر انتقادی و خودتنظیمی در آن ها می شود. بر اساس نتایج به دست آمده، پیشنهاد می شود که سیاست گذاران آموزشی در برنامه ریزی های آتی، توجه بیشتری به توسعه روش های یادگیری فعال و مبتنی بر تعامل داشته باشند تا از این طریق، زمینه ساز افزایش کیفیت نظام آموزشی گردند.

کلیدواژه ها:

یادگیری فعال ، انگیزش تحصیلی ، فناوری آموزشی ، روش های تدریس نوین ، عملکرد تحصیلی