بررسی اضطراب جدایی دانش آموزان و راهکارهای مدیریت آن در روزهای اول مدرسه

اضطراب جدایی یکی از شایع ترین اختلالات اضطرابی در دوران کودکی است که به ویژه در سنین ابتدایی ورود به مدرسه بروز پیدا می کند و می تواند بر سلامت روان، عملکرد تحصیلی و سازگاری اجتماعی کودکان تاثیرات قابل توجهی داشته باشد. این اختلال معمولا زمانی رخ می دهد که کودک در مواجهه با جدایی از والد یا مراقب اصلی خود دچار ترس، نگرانی مفرط، یا علائم جسمانی نظیر دل درد، سردرد و گریه های پی درپی می شود. مطالعات مختلف نشان داده اند که عوامل متعددی در بروز اضطراب جدایی موثرند که از جمله آن ها می توان به سبک دلبستگی ناایمن، تعارض والدین، فقدان تجربه مهدکودک، اشتغال والدین، به ویژه مادر، و سطح پایین اقتصادی-اجتماعی خانواده اشاره کرد. در مقابل، راهکارهایی نظیر آموزش والدین، آماده سازی کودک برای ورود تدریجی به مدرسه، آموزش مهارت های مقابله ای، مداخلات مدرسه محور، حضور روان شناسان در محیط آموزشی، و تقویت تعاملات اجتماعی کودک با همسالان، از جمله روش های موثر در کاهش این اختلال شناخته شده اند. بررسی های پژوهشی با استفاده از ابزارهای روان سنجی و تحلیل های آماری نشان داده اند که اضطراب جدایی پدیده ای چندعاملی و چندبعدی است که باید با رویکردی ترکیبی و میان رشته ای مدیریت شود. این اختلال در صورت عدم مداخله به موقع می تواند زمینه ساز سایر مشکلات روانی مانند اضطراب اجتماعی، افسردگی یا افت تحصیلی در سنین بالاتر گردد، از این رو شناسایی و مدیریت زودهنگام آن، به ویژه در روزهای آغازین مدرسه، اهمیتی دوچندان دارد

کلیدواژه ها:

اضطراب جدایی ، دانش آموزان ابتدایی ، ورود به مدرسه ، عوامل خانوادگی ، مداخلات روان شناختی