تاثیر ساختارهای آموزشی بر کیفیت یادگیری دانش آموزان

نظام های آموزشی به عنوان یکی از مهم ترین مولفه های توسعه انسانی و اجتماعی شناخته می شوند و نقش حیاتی در توانمندسازی نسل آینده دارند. طراحی و به کارگیری مناسب ساختارهای آموزشی می تواند زمینه ساز پرورش مهارت های تحلیلی، خلاقیت و یادگیری موثر در دانش آموزان باشد.ساختارهای آموزشی نقش مهمی در شکل گیری کیفیت یادگیری دانش آموزان ایفا می کنند. روش ها و ابزارهای مورد استفاده در محیط های آموزشی می توانند به طور مستقیم بر میزان درک مفاهیم، تعامل دانش آموزان با محتوا و انگیزه آن ها برای یادگیری تاثیر بگذارند. در دهه های اخیر، نظام های آموزشی از سبک های سنتی مبتنی بر حفظ محوری و آموزش مستقیم به سمت رویکردهای نوین تعاملی و گروه محور حرکت کرده اند که تاثیرات قابل توجهی بر عملکرد دانش آموزان داشته است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر ساختارهای آموزشی مختلف بر کیفیت یادگیری دانش آموزان انجام شده است. موضوع تحقیق به مقایسه بین دو نوع ساختار آموزشی، یعنی ساختارهای سنتی و ساختارهای نوین مبتنی بر فناوری و یادگیری فعال، می پردازد. فرضیه اصلی این پژوهش آن است که ساختارهای نوین آموزشی علاوه بر افزایش انگیزه های تحصیلی، کیفیت درک و سطح تفکر تحلیلی دانش آموزان را بهبود می بخشند. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی بوده و داده ها از طریق مشاهده، مصاحبه با معلمان و تحلیل نتایج آزمون های دانش آموزان جمع آوری شده است. جامعه آماری شامل دانش آموزان مدارس ابتدایی در محیط های آموزشی مختلف بوده و نمونه گیری به صورت هدفمند انجام شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که دانش آموزان تحت آموزش های نوین عملکرد بهتری در درک مفاهیم و تفکر خلاقانه داشته اند. در مقابل، محدودیت روش های سنتی در پرورش مهارت های کاربردی و تحلیلی دانش آموزان مشهود بوده است. در پایان، پیشنهاداتی برای اصلاح ساختارهای آموزشی موجود و حرکت به سمت نظام های نوین ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

ساختارهای آموزشی ، کیفیت یادگیری ، نظام آموزشی سنتی ، یادگیری تعاملی ، فناوری آموزشی