بررسی رابطه بین هوش معنوی و شکرگزاری با کیفیت روابط زوجین شهرک محلاتی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین هوش معنوی و شکرگزاری با کیفیت روابط زوجین شهرک محلاتی بود. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است این پژوهش از نوع کمی - غیر آزمایشی است و از آنجا که به بررسی رابطه هوش معنوی ، شکرگزاری و کیفیت روابط زوجین پرداخته است. جامعه آماری شامل ۵۰۰۰ زوج در شهرک محلاتی منطقه یک تهران بود بر اساس جدول مورگان حجم نمونه برابر ۲۶۵ نفر محاسبه شد که ۱۵ نفر ریزش داشت و ۲۵۰ نفر مورد محاسبه قرار گرفتند نموه ها به صورت تکی بوده و بصورت زوج نبودند . نمونه گیری به روش در دسترس انجام خواهد شد. دامنه سنی بین ۲۰ تا ۷۰ سال می باشد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش شامل پرسش نامه کیفیت ارتباط زوجین، پرسشنامه هوش معنوی و پرسشنامه شکر گزاری اسلامی _ایرانی بود.پس از جمع پس از جمع آوری دادها، در بخش آمار استنباطی از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه، آزمون T دوگروهی مستقل و تحلیل واریانس یکطرفه (با استفاده از نرم افزار SPSS) استفاده شد. نتیجه پژوهش نشان داد که رابطه بین هوش معنوی و روابط زوجین مثبت است. بر حسب این نتیجه زوجینی که از هوش معنوی بالایی برخوردار هستند روابط زوجین در بین آنها در شرایط مطلوب می باشد. به بیانی زوجین دارای هوش معنوی بالا روابط بهتری در زندگی دارند. همچنین نتایج نشان داد رابطه بین شکرگزاری و روابط زوجین مثبت است. بر حسب این نتیجه زوجینی که از شکرگزاری بیشتری دارند روابط زوجین در بین آنها در شرایط مطلوب می باشد. به بیانی زوجین شکرگزار در زندگی، روابط بهتری در زندگی دارند. و متغیرهای شکرگزاری و و هوش معنی پیش بینی کننده کیفیت روابط زوجین در بین خانواده های شهرک شهید محلاتی هستند که متغیر شکرگزاری نقش قوی تری در پیش بینی دارد.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، شکرگزاری ، کیفیت روابط زوجین