تاثیر ورزش های گروهی بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان در دوران انتقال از دبستان به متوسطه اول

دوران انتقال از دبستان به متوسطه اول یکی از مراحل حساس رشد روانی-اجتماعی دانش آموزان محسوب می شود که با تغییرات متعدد در ساختار آموزشی، روابط اجتماعی و انتظارات تحصیلی همراه است. در این مقطع، بروز رفتارهای پرخاشگرانه به ویژه در میان دانش آموزانی که فاقد مهارت های کافی در مدیریت هیجانات و تعاملات اجتماعی هستند، به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. پژوهش ها نشان می دهند که فعالیت های منظم در قالب ورزش های گروهی می تواند با فراهم آوردن بستری مناسب برای تعامل، همکاری و تخلیه هیجانی، به کاهش پرخاشگری دانش آموزان کمک کند. این مقاله با رویکرد مروری، به بررسی مطالعات و نظریه های علمی مرتبط با تاثیر ورزش های گروهی بر پرخاشگری دانش آموزان در دوره انتقالی می پردازد. یافته ها نشان می دهند که شرکت در ورزش های گروهی، به ویژه آن هایی که مبتنی بر اصول مشارکت، بازی منصفانه و مسئولیت پذیری هستند، نقش موثری در کاهش مولفه های پرخاشگری از جمله خشم، خصومت و رفتارهای تهاجمی ایفا می کند. همچنین، نقش مربیان آموزش دیده در هدایت صحیح این فرایند تربیتی، عاملی تعیین کننده در موفقیت مداخلات ورزشی محسوب می شود. در مجموع، می توان نتیجه گرفت که ورزش های گروهی با ایجاد فضاهای حمایتی و توسعه مهارت های اجتماعی، ابزاری اثربخش در راهبردهای پیشگیری و کاهش پرخاشگری در مدارس به شمار می روند. پیشنهاد می شود که طراحی و اجرای هدفمند برنامه های ورزشی در مدارس، به ویژه در دوران انتقال تحصیلی، به عنوان بخشی جدی از سیاست های تربیتی مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، ورزش گروهی ، دانش آموزان ، دوره انتقال ، مهارت های اجتماعی ، پیشگیری رفتاری ، مدرسه