ارزیابی موفقیت تحصیلی دانش آموزان براساس رویکرد یادگیری خودراهبر (نمونه موردی: مدارس شاهد)

یادگیری خودگردان، با برخورداری از کیفیتی خاص می تواند معلم را در رستتالتش یاری و او را به ستتمت اهداف موردنظرش سوق دهد. به خصوص به وی در زمینه ی ایجاد مدیریت مطلوب کلاسی کمک خواهد کرد. بنابراین، معلم هرگاه از یک طرز تفکر قوی، مبتنی بر شناخت ها و آگاهی های لازم برخوردار باشد، می تواند در ایجاد روابط انسانی مطلوب بادانش آموزان خود موفق باشتتتد و اهداف عالی موردنظر خود را دنبال کند. هدف این پژوهش تبیین نقش واستتتطه ای یادگیری خودراهبر در رابطه با موفقیت تحصیلی دانش آموزان مدارس شاهد بود. روش پژوهش توصتتیفی از نوع همبستتتگی و جامعه آماری نیز کلیه دانش آموزان مدارش شاهد ارومیه، که از بین آنان تعداد ۲۲۵ نفر به شیوه نمونه گیری خوشه ای انتخاب گردید. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های استانداردشده بود. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها توسط نرم افزار spss با استفاده از آزمونهای همبستگی نشان داد که رابطه یادگیری خودراهبر با موفقیت تحصتتیلی دانش آموزان مثبت و معنیدار است و تمامی مولفه های یادگیری خودراهبر قابلیت پیشبینی میزان موفقیت تحصیلی دانش آموزان را دارند. بنابراین پیشنهاد می شود با استفاده صحیح از رویکرد یادگیری خودراهبر زمینه افزایش موفقت تحصیلی برای دانش آموزان فراهم شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودراهبر ، موفقیت تحصیلی ، دانش آموزان