ارزیابی استفاده از رویکرد ضریب تناوبی (خطی و غیرخطی) در بهبود عملکرد مدل ماشین بردار پشتیبان (مطالعه موردی: ایستگاه تله زنگ)

در این پژوهش سعی گردید تاثیر کاربرد ضرایب فصلی در بهبود عملکرد مدل ماشین بردار پشتیبان (SVM) در پیش بینی بارش ماهانه ایستگاه تله زنگ در دوره آماری ۱۳۴۵ تا ۱۳۹۸ مورد بررسی قرار گیرد. در ابتدا الگوهای ورودی در دو حالت شامل (الف) پیش بینی بارش های ماهانه (PT-SVM) و (ب) تاثیر حذف نقش چهار تابع (SVM(a و SVM(b مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله بعد با استفاده از دو مدل خطی و غیرخطی ضریب تناوبی، الگوهای ورودی به ۲ و ۴ ماه قبل توسعه داده شد. نتایج نشان داد که در مرحله آزمون، مدل SVM با الگوی ورودی M۱ و M۲ به ترتیب کمترین خطا در پیش بینی بارش دست یافته است به گونه ای که مقدار MAE با در نظر گرفتن نقش حافظه ۵۲/۳۹۰ میلی متر در حالت SVMa و مقدار ۴۲/۲۵۱ میلی متر در حالت SVMc به خود اختصاص داده است. نتایج کلی این پژوهش نشان داد که استفاده از تم پربودیک توانسته است عملکرد مدل ماشین بردار پشتیبان را به طور قابل ملاحظه ای افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

ماشین بردار پشتیبان ، پیش بینی بارش ، اثر پربودیک ، ایستگاه تله زنگ