مقایسه سلامت روانی سالمندان ساکن در منزل (کنار فرزندان) با سالمندان ساکن در خانه سالمندان در شهرهای تبریز و ارومیه (ایران) در سال ۱۴۰۰

طی دوران معاصر، انسان از تمام تاریخ بشریت، دستخوش دگرگونی از نظر شیوه های زندگی، روابط اجتماعی و مسائل اقتصادی گردیده است. این تغییرات و دگرگونی ها در بعضی موارد، اثر معکوس برسلامت انسان گذاشته اند، که ناشی از عدم هماهنگی با فرآیندهای تکاملی می باشند که انسان طی ده ها هزار سال تکامل اجتماعی، اکتساب نموده است. یکی از این ابعاد، سلامت روان افراد جامعه است ؛ و در این میان، سلامت روان سالمندان، به دلیل سرمایه های انسانی و پرورش دهنده نسل های آینده، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این پژوهش، مهمترین هدف، دستیابی به وضعیت موجود سلامت روان سالمندان ساکن منزل (کنار فرزندان) و ساکن در خانه سالمندان و مقایسه این دو می باشد. مفهوم سلامت روان در این پژوهش، طی رویکردهای گوناگون از جمله: از نظر بهداشت جهانی، هستی گرایان و نظریه پردازان نقش (کنراد لورنتس)، خودشکوفایی و تحقق خود (یونگ و آلپورت)، انسان گرایان (مازلو)، شبکه روابط اجتماعی پایدار (آدلر)، نظریه های روانکاوی (فروید، اریکسون، کورت لوین، کارل راجرز) و نظریه هایی با رویکرد های دیگر، مورد امعان نظر قرار گرفته اند. مفاهیم و متغیرهای بکار رفته در این پژوهش، سلامت روان و سالمندی و ابزار سنجش ۲۸ - GHQ، که مولفه های مورد سنجش آن افسردگی، اضطراب، کارکرد اجتماعی و وضعیت جسمانی سالمندان ساکن در منزل و خانه سالمندان می باشند. روش تحقیق، علی – مقایسه ای، و نمونه ۱۰۰ نفر سالمند که ۵۰ نفر زن و مرد از تبریز و ۵۰ نفر زن و مرد از ارومیه و از این ۱۰۰ نفر، ۵۰ نفر ساکن در منزل (کنار فرزندان) و ۵۰ نفر ساکن خانه سالمندان هستند. در تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی و آزمون t استفاده شده است. نتایج آزمون t این پژوهش مبین آنند که وضعیت سلامت روانی مردان ساکن در خانه سالمندان از وضعیت بهداشت روانی بهتر نسبت به زنان ساکن در خانه سالمندان برخوردار می باشند ؛ و برعکس زنان ساکن در منزل از وضعیت بهداشت روانی بهتری نسبت به مردان ساکن در منزل برخوردار هستند.

کلیدواژه ها:

سلامت روانی ، سالمندان ، منزل (کنار فرزندان) ، خانه سالمندان.