نئوروپداگوژی (Neuro-pedagogy): چگونه می توان آموزش را بر اساس مدل های شناختی مغز بازطراحی کرد؟

هدف پژوهش: هدف این پژوهش بررسی و تبیین چگونگی بازطراحی آموزش بر مبنای مدل های شناختی مغز در چارچوب رویکرد نئوروپداگوژی است. در این راستا تلاش شده تا با بهره گیری از یافته های علوم اعصاب شناختی و روان شناسی تربیتی، راهکارهایی عملی برای بهبود فرآیند یاددهی-یادگیری و ارتقای نقش معلم به عنوان تسهیل گر شناختی ارائه گردد. روش پژوهش: روش پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی انجام شده و داده ها از طریق مطالعات اسنادی و مرور منابع علمی معتبر گردآوری و تحلیل شده اند. تمرکز اصلی بر مفاهیم بنیادین نئوروپداگوژی، اصول شناختی مغز در یادگیری و نقش مولفه هایی چون هیجان، حافظه، توجه و انعطاف پذیری عصبی در فرایند آموزش بوده است. یافته های پژوهش: یافته های پژوهش نشان می دهند که نئوروپداگوژی به عنوان رویکردی میان رشته ای، قادر است با تلفیق نظریه های علمی و استراتژی های عملی، بستری مناسب برای تحول در نظام آموزشی فراهم سازد. این تحول از طریق طراحی برنامه های درسی مبتنی بر مغز، آموزش چندحسی، یادگیری فعال، و توانمندسازی معلمان در استفاده از روش های مبتنی بر علوم اعصاب قابل تحقق است. همچنین نقش ورزش، هیجانات مثبت و محیط امن یادگیری در بهینه سازی عملکرد مغز و یادگیری اثبات شده است. نتیجه گیری: نتیجه گیری پژوهش حاکی از آن است که آموزش بر پایه نئوروپداگوژی می تواند گامی موثر در جهت شخصی سازی یادگیری، افزایش انگیزه درونی دانش آموزان، و پرورش نسلی خلاق، نقاد و خودتنظیم باشد. اجرای موفق این رویکرد مستلزم آموزش هدفمند معلمان، حمایت سیاست گذاران و طراحی محیط های آموزشی متناسب با ساختار مغز است.

کلیدواژه ها:

نئوروپداگوژی ، مدل های شناختی ، مغز ، بازطراحی ، آموزش و پرورش نوین ، معلم تسهیل گر ، دانش-آموز ، تدریس.