تحلیلی ساختارگرایانه از سه روایت «سیاوش»، «حسنک وزیر» و «شیر و گاو»

این مقاله بر آن است که با نگاهی ساختارگرایانه به سه روایت «سیاوش» (از شاهنامه)، «حسنک وزیر» (از تاریخ بیهقی) و «شیر و گاو» (از کلیله و دمنه) نشان دهد که این سه روایت، هر چند در ظاهر تفاوت هایی به لحاظ زبان، شکل و فضا دارند و هر یک ساخته و پرداخته دوره تاریخی و فرهنگ غالب زمانه خود هستند، لیکن هر سه از نظر ساختار حول محور مفهومی یکسان شکل گرفته اند؛ این مفهوم یکسان چیزی نیست مگر ابراز حسادت و توطئه از طرف شخصیت های منفی در این روایت ها یعنی گرسیوز، بوسهل، دمنه و پذیرفتن نیرنگ از طرف افراسیاب، مسعود، شیر و در نهایت کشته شدن قهرمانان مثبت یعنی سیاوش، حسنک و گاو.

کلیدواژه ها:

تحلیل ساختارگرایانه ، شاهنامه ، تاریخ بیهقی ، کلیله و دمنه ، حسنک وزیر ، سیاوش ، شیر و گاو