ارزیابی گرده کلزاBrassica napus به عنوان مکمل روی کیفیت سن شکارگر Orius laevigatus Fieber (Hem.: Anthocoridae) پرورش یافته در شرایط آزمایشگاهی
محل انتشار: فصلنامه حفاظت گیاهان، دوره: 39، شماره: 1
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 65
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPP-39-1_003
تاریخ نمایه سازی: 20 اردیبهشت 1404
چکیده مقاله:
دانه گرده گیاهان جایگزین و مکمل غذایی مهمی برای تولیدمثل شکارگران مختلف از جمله سنهای شکارگر میباشد. امروزه سن شکارگر Orius laevigatus، یک عامل مهارگر زیستی تجاری شده برای مهار آفات گلخانهای بهویژه تریپس غربی گل استفاده میشود. به این لحاظ، جدول زندگی این شکارگر، تحت تاثیر پنج رژیم غذایی شامل دانه گرده کلزا، تخمهای Ephestia kuehniella Zeller ،Sitotroga cerealella Oliveir ، تخمE. Kuehniell + دانه گرده کلزا و تخم S. cerealella + دانه گرده کلزا، در شرایط دمایی °C ۱±۲۵، رطوبت نسبی ۱۰±۵۵ درصد و دوره نوری ۱۶ ساعت روشنایی و هشت ساعت تاریکی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه دادهها براساس روش جدول زندگی سن-مرحله دو جنسی انجام شد. نتایج نشان داد که بیشترین میزان طول عمر ۰۱/۱±۱۴/۲۷ روز و تعداد تخم گذاشته شده ۲۴/۹±۷۵/۸۹ عدد در تغذیه با تخم بید آرد و دانه گرده کلزا محاسبه شد. بیشترین مقدار پراسنجه نرخ ذاتی افزایش جمعیت (r)، ۰۰۸/۰±۱۹۶/۰ (ماده/ ماده/ روز) در تیمار تخم بید آرد همراه با دانه گرده کلزا و کمترین مقدار در تیمار دانه گرده کلزا ۰۱۷/۰±۰۱۶/۰ (ماده/ ماده/ روز) مشاهده شد. بالاترین مقادیر نرخ خالص تولیدمثل (R۰) و نرخ ناخالص تولیدمثل (GRR) به ترتیب ۲۱/۶±۴۵/۳۸ و ۷/۹±۶/۶۷ (تخم/ فرد) در تغذیه با ترکیب تخم بید آرد و دانه گرده کلزا محاسبه شد. طول دوره مراحل زیستی، نرخ متناهی افزایش جمعیت (λ)، مدت زمان یک نسل (T) دارای تفاوت معنیدار، اما نسبت جنسی فاقد تفاوت معنیدار آماری در تمام تیمارها بود. با توجه به تفاوتهای آمارههای رشد سن شکارگر O. laevigatus در تغذیه با تخم بید آرد و دانه گرده کلزا، به نظر میرسد که این رژیم تغذیهای میتواند گزینه مناسبی برای پرورش این شکارگر در انسکتاریومها باشد. به امید آنکه با بومیسازی این شکارگر بتوان در مهار آفات گلخانهای کشور قدم موثری برداشت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زلیخا میرزاخانی
گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی،دانشگاه بوعلی سینا همدان، همدان، ایران
محمد خانجانی
گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی،دانشگاه بوعلی سینا همدان، همدان، ایران
محمد مهرآبادی
گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
علیرضا سازمند
گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی،دانشگاه بوعلی سینا همدان، همدان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :