بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر تعدیل کمال گرایی وسواسی و اختلال وسواس عملی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری (CBT) در کاهش نشانه های اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) و تعدیل کمال گرایی وسواسی در افراد مبتلا به این اختلال بود. این مطالعه با استفاده از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل ۴۰ نفر از افراد مبتلا به OCD بود که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش تحت درمان شناختی-رفتاری به مدت ۸ جلسه قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل هیچ گونه مداخله درمانی دریافت نکردند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس های Y-BOCS برای ارزیابی شدت علائم OCD و از مقیاس کمال گرایی برای ارزیابی ویژگی های کمال گرایانه افراد استفاده شد. نتایج نشان داد که گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری در نمرات Y-BOCS و کمال گرایی پس از درمان تجربه کردند. به طور خاص، میانگین نمرات Y-BOCS گروه آزمایش از ۲۸. ۵ در پیش آزمون به ۱۶. ۲ در پس آزمون کاهش یافت که معادل ۴۳. ۱۵ درصد کاهش بود. همچنین میانگین نمرات کمال گرایی گروه آزمایش از ۹۲. ۳ به ۶۵. ۱ کاهش یافت که معادل ۲۹. ۴۷ درصد بود. در مقابل، گروه کنترل تغییرات ناچیزی را در این دو متغیر نشان دادند. نتایج تحلیل کوواریانس (ANCOVA) نشان داد که تفاوت های میانگین نمرات پس آزمون در دو گروه از نظر آماری معنادار بود (p<۰. ۰۰۱). این یافته ها حاکی از آن است که درمان شناختی-رفتاری می تواند به طور موثر علائم وسواس فکری-عملی را کاهش دهد و ویژگی های کمال گرایانه مرتبط با این اختلال را تعدیل کند. نتایج این پژوهش از اثربخشی CBT به عنوان یک مداخله درمانی جامع برای کاهش OCD و کمال گرایی وسواسی حمایت می کند و بر لزوم استفاده از این درمان در تنظیم برنامه های درمانی افراد مبتلا به این اختلالات تاکید می ورزد. پژوهش های آینده باید به بررسی اثرات بلندمدت این درمان و مقایسه آن با دیگر درمان ها بپردازند.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی-رفتاری (CBT) ، اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) ، کمال گرایی وسواسی.