نقش مداخلات بازی درمانی در بهبود فرآیند یادگیری و ارتقاء مهارت های اجتماعی دانش آموزان در محیط های آموزشی

بازی درمانی به عنوان روشی خلاقانه و تعاملی در حوزه آموزش و روان شناسی، جایگاه ویژه ای در ارتقاء کیفیت یادگیری و رشد اجتماعی دانش آموزان دارد. این شیوه با بهره گیری از قدرت بازی در بیان احساسات، کاهش تنش ها و افزایش انگیزه، زمینه ای مناسب برای تسهیل فرآیند یادگیری فراهم می آورد. دانش آموزان به ویژه در سنین پایین، نیازمند شیوه هایی هستند که با دنیای درونی و روانی آنان هماهنگ باشد، و بازی درمانی این ویژگی را به خوبی داراست.مداخلات بازی درمانی در کلاس درس می توانند به شکل مستقیم در بهبود مهارت های ارتباطی، همدلی، مسئولیت پذیری و پذیرش قوانین گروهی موثر باشند. این رویکرد با تقویت ابعاد هیجانی و اجتماعی، دانش آموزان را برای تعاملات سالم تر و موثرتر با هم سالان و معلمان آماده می سازد. همچنین، از طریق فعالیت های هدفمند و هدایت شده، کودکان می آموزند که احساسات خود را بهتر بشناسند و کنترل کنند، که این موضوع نقش موثری در کاهش تنش ها و افزایش تمرکز در محیط آموزشی دارد.فرآیند یادگیری زمانی موفق تر خواهد بود که در فضایی امن، پرنشاط و مبتنی بر اعتماد شکل گیرد؛ بازی درمانی می تواند چنین فضایی را فراهم کند. به علاوه، این روش به معلمان و مشاوران مدرسه کمک می کند تا به شناخت عمیق تری از ویژگی ها و نیازهای دانش آموزان دست یابند.در پایان می توان گفت، تلفیق بازی درمانی با آموزش رسمی، نه تنها موجب یادگیری عمیق تر مفاهیم درسی می شود، بلکه بستری مناسب برای رشد چندساحتی و متوازن کودکان فراهم می آورد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، فرآیند یادگیری ، رشد اجتماعی ، مهارت های ارتباطی ، سلامت هیجانی ، تعامل گروهی ، محیط مدرسه ، رویکرد تربیتی ، آموزش خلاق ، توسعه فردی.